Την Παρασκευή 12/10, ασχοληθήκαμε με τον προγραμματισμό των επόμενων Βιβλίων που θα διαβάσουμε. Η ομάδα είναι εκείνη που αποφασίζει τι θα διαβάσει και το κάνει χωρίς ψηφοφορία, δημιουργώντας συναινέσεις και κινώντας το ενδιαφέρον των μελών της.
Για τις επόμενες 2 συναντήσεις αποφασίσαμε να διαβάσουμε:
Παρασκευή 9 Νοεμβρίου, 18:00 Βιβλίο :
Η μουσική των πρώτων αριθμών
| Συγγραφέας: | Marcus Du Satoy (Μάρκους ντι Σωτόι) |
| Εκδότης: | ΤΡΑΥΛΟΣ |
| Ημερ/νία έκδοσης: | 2005 |
| Μεταφραστής: | Τεύκρος Μιχαηλίδης, |
| Αριθμός σελίδων: | 528 |
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου, 18:00 Βιβλίο :
Αϊνστάιν Πικάσο -Ο χώρος ο χρόνος και η ομορφιά
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Αϊνστάιν, Φρόυντ Η αναζήτηση των κρυμμένων κόσμων
Στο βιβλίο αυτό θα δείτε πώς οι έρευνες των δύο επιστημόνων γέννησαν την σχετικότητα και το ασυνείδητο, πώς οι αναζητήσεις τους οδήγησαν στην δημιουργία της κοσμολογίας και της ψυχανάλυσης. Οι δύο νέοι επιστήμονες και οι εκπρόσωποί τους, έθεσαν σε αμφισβήτηση και προσδιόρισαν εκ νέου την αντίληψή μας για το ποιοι είμαστε και στα δύο άκρα της ύπαρξης, από το συμπαντικό στο ψυχολογικό, και από το ατομικό πάλι πίσω στο άπειρο.
Για να σχολιάσετε κάνετε κλίκ στο Link σχόλια παρακάτω
- Στο σχολείο μάθαμε ότι πρώτος αριθμός είναι εκείνος που διαιρείται (ακριβώς) μόνο με τη μονάδα και με τον ίδιο του τον εαυτό. Εκείνο που δεν μάθαμε είναι ότι οι πρώτοι αριθμοί, ταυτίζονται με το πιο βασανιστικό μυστήριο που προσπαθεί να εξιχνιάσει η ανθρώπινη γνώση. 330 π.Χ.: ο Ευκλείδης, στα Στοιχεία του, αποδεικνύει ότι οι πρώτοι αριθμοί είναι άπειροι, ρίχνοντας το γάντι στους μαθηματικούς των επόμενων αιώνων. Πού βρίσκεται η πρότυπη μορφή (το καλούπι) που παράγει αυτούς τους αριθμούς; Ποιος είναι ο επόμενος;
- 1859, Ακαδημία του Βερολίνου: ο γερμανός μαθηματικός Μπέρναρντ Ρίμαν, παρουσιάζει μια πραγματεία που αφορά το μυστήριο των πρώτων αριθμών. Η Υπόθεσή του υπόσχεται τη λύση του αρχετυπικού γρίφου. Όμως, λίγο αργότερα, ο Ρίμαν πεθαίνει. Την επόμενη ημέρα, η σπιτονοικοκυρά του (που σίγουρα δεν άντεχε άλλο την υποχόνδρια ιδιοφυία του μεγάλου μαθηματικού) καθαρίζει το σπίτι, και παραδίδει στη φωτιά όλα τα προσωπικά χαρτιά του με εκείνες τις αλλόκοτες σημειώσεις.
- 2005: η Υπόθεση του Ρίμαν αποτελεί ακόμη την υπ' αριθμόν ένα μονομανία των κορυφαίων μαθηματικών. Θεωρείται πολύ πιο δύσκολη και αναμφίβολα πιο σημαντική από το Τελευταίο Θεώρημα του Φερμά. Η απόδειξή της θα κλονίσει την ασφάλεια στις τραπεζικές συναλλαγές και στο ηλεκτρονικό εμπόριο. Θα επιφέρει κοσμογονικές συνέπειες στην εξέλιξη της επιστήμης, καθώς οι πρώτοι αριθμοί βρίσκονται στο σημείο συνάντησης της Κβαντομηχανικής και της Θεωρίας του Χάους, καθορίζοντας το μέλλον της Πληροφορικής. Διψασμένοι για γνώση, εκκεντρικοί -πλην όμως λαμπροί- επιστήμονες, οδηγούνται άλλοι στην τρέλα και άλλοι στη δόξα.
- Η Μουσική των πρώτων αριθμών -μια αυθεντική μαθηματική περιπέτεια- αφηγείται την εκστρατεία για την ανακάλυψη του ιερού δισκοπότηρου των Μαθηματικών. Οι πρώτοι αριθμοί (αριθμοί όπως το 2, το 3, το 5, το 7, το 11, κλπ) είναι -για την αριθμητική- ακριβώς ό,τι είναι για τη φυσική τα άτομα της ύλης. Είναι οι δομικοί λίθοι πάνω στους οποίους χτίζονται όλοι οι υπόλοιποι αριθμοί. Όμως, ποια είναι η σειρά τους; Πώς παράγονται; Πώς προκύπτει κάθε φορά ο επόμενος; Πριν από σχεδόν 150 χρόνια, o Μπέρναρντ Ρίμαν έφτασε πολύ κοντά -όσο κανένας άλλος- στην επίλυση του προβλήματος. Δυστυχώς πέθανε χωρίς να αποκαλύψει την απόδειξη στην Yπόθεσή του. Έκτοτε, λαμπροί μαθηματικοί συναγωνίζονται για την επίλυση του "πλέον καταζητούμενου προβλήματος", ενώ χρηματικό βραβείο ενός εκατομμυρίου δολαρίων έχει αθλοθετηθεί για τον νικητή. Ο συγγραφέας μάς χαρίζει ένα υπέροχο ταξίδι στον όμορφο κόσμο των πρώτων, ένα ταξίδι που το κάνει ανθρώπινο παρουσιάζοντας τη ζωή και την προσωπικότητα των κορυφαίων μαθηματικών της ιστορίας με την ίδια ζωντάνια και γοητεία που παρουσιάζει και τις ιδέες τους.
- "Το βιβλίο του Μάρκους ντι Σωτόι αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα και συναρπαστική επισκόπηση του προβλήματος που οι περισσότεροι μαθηματικοί τοποθετούν στην κορυφή του καταλόγου των "πλέον καταζητούμενων" προβλημάτων τους. Ανεξάρτητα με τις επιδόσεις σας στα Μαθηματικά, αναμφισβήτητα θα απολαύσετε τη Μουσική των Πρώτων". "Ένα καταπληκτικό βιβλίο! Σκέτη απόλαυση. Μόλις το άρχισα δεν μπορούσα να το αφήσω ούτε στιγμή. Ο ντι Σωτόι μας χάρισε ένα υπέροχο ταξίδι στον όμορφο κόσμο των πρώτων, ένα ταξίδι που το έκανε ανθρώπινο παρουσιάζοντας τη ζωή και την προσωπικότητα μερικών από τους κορυφαίους μαθηματικούς της ιστορίας με την ίδια ζωντάνια και γοητεία που παρουσιάζει και τις ιδέες τους". (Όλιβερ Σακς) "Αυτή η συναρπαστική αφήγηση, η αποκωδικοποίηση της απροσπέλαστης γλώσσας του μαθηματικού ιερατείου, είναι δοσμένη σαν ποίημα. Ο ενθουσιασμός του Μάρκους ντι Σωτόι είναι εμφανής στην κάθε γραμμή αυτού του ύμνου στη χαρά της ανώτερης ευφυΐας φωτίζοντας και τις πιο σκοτεινές πλευρές αυτού του απόκοσμου σύμπαντος".
Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου, 18:00 Βιβλίο :
Αϊνστάιν Πικάσο -Ο χώρος ο χρόνος και η ομορφιά | Συγγραφέας: | Άρθουρ Μίλερ |
| Κατηγορία: | Βιογραφίες |
| Εκδότης: | ΤΡΑΥΛΟΣ |
| Ημερ/νία έκδοσης: | 2002 |
| Αριθμός σελίδων: | 480 |
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
- Στις μέρες εκείνες της ευφορίας, στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν όλα έμοιαζαν παντού δυνατά και πραγματοποιήσιμα, ο Αϊνστάιν και ο Πικάσο δεν έκαναν καμία διάκριση ανάμεσα στην προσωπική και την εργασιακή τους ζωή. Από ένα και μοναδικό καζάνι ξεχύνονταν ιδέες που έθεταν σε κίνηση καθετί που ονομάζουμε μοντέρνο.
- Αυτή η συναρπαστική παράλληλη βιογραφία του Αλβέρτου Αϊνστάιν και του Πάμπλο Πικάσο σε νεαρή ηλικία επικεντρώνεται στο κλίμα της εποχής και στα μεγαλύτερα επιτεύγματά τους: την ειδική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν και τις Δεσποινίδες της Αβινιόν του Πικάσο, τον πίνακα που εισήγαγε την τέχνη στον εικοστό αιώνα. Οι εκπληκτικές αυτές ρηξικέλευθες δημιουργίες ήρθαν σε μια περίοδο που ο Αϊνστάιν και ο Πικάσο δεν ήταν οι διακεκριμένες φυσιογνωμίες που αργότερα έγιναν τόσο οικείες.
- Δεν είχαν καν κλείσει τα τριάντα, ήταν άγνωστοι, καβγατζήδες, πάμφτωχοι και επιρρεπείς σε μπλεξίματα.
- Για μια περίοδο ο Πικάσο κουβαλούσε ακόμη και το πιστόλι του θεατρικού συγγραφέα Αλφρέντ Ζαρί με άσφαιρα φυσίγγια και πυροβολούσε ανθρώπους που του φαίνονταν υπερβολικά πληκτικοί ή σοβαροί...
- Ο σημαντικότερος επιστήμονας και ο σπουδαιότερος καλλιτέχνης του εικοστού αιώνα έφτασαν στην κορύφωση της δημιουργικότητάς τους σχεδόν ταυτόχρονα και κάτω από συνθήκες εντυπωσιακά παρεμφερείς. Πολλοί διαισθάνονταν ότι ο Αϊνστάιν και ο Πικάσο συνδέονται, αλλά λίγοι διαθέτουν τις γνώσεις για να ερευνήσουν αυτή τη συνάφεια σε βάθος.
Αϊνστάιν, Φρόυντ Η αναζήτηση των κρυμμένων κόσμων
| Συγγραφέας: | Panek, Richard |
| Κατηγορία: | Φυσικές Επιστήμες (γενικά) |
| Εκδότης: | ΤΡΑΥΛΟΣ |
| Ημερ/νία έκδοσης: | 2005 |
| Μεταφραστής: | Κυριαζόπουλος, Νάσος |
Στο βιβλίο αυτό θα δείτε πώς οι έρευνες των δύο επιστημόνων γέννησαν την σχετικότητα και το ασυνείδητο, πώς οι αναζητήσεις τους οδήγησαν στην δημιουργία της κοσμολογίας και της ψυχανάλυσης. Οι δύο νέοι επιστήμονες και οι εκπρόσωποί τους, έθεσαν σε αμφισβήτηση και προσδιόρισαν εκ νέου την αντίληψή μας για το ποιοι είμαστε και στα δύο άκρα της ύπαρξης, από το συμπαντικό στο ψυχολογικό, και από το ατομικό πάλι πίσω στο άπειρο.
Για να σχολιάσετε κάνετε κλίκ στο Link σχόλια παρακάτω
14 σχόλια:
Καλή αρχή εύχομαι, αφού βλέπω πως μου πέφτει ο κλήρος να ανοίξω το "χορό". Είμαι σίγουρη πως η ομάδα θα βρει το διαδικτυακό της δρόμο. Ίσως θα ήταν σκόπιμο να τεθούν και ορισμένα "rendez - vous" στο ιστολόγιο που έστησε ο Αλέξανδρος, π.χ. κάθε Τετάρτη στις 22.00, ωστε να είμαστε "μέσα" περισσότεροι και να κάνουμε μια πραγματική συζήτηση.
Επί του προκειμένου μας, τη "μουσική των πρώτων αριθμών", ακόμα δεν έχω να κάνω κανένα σχόλιο! Απλούστατα γιατί μετά βίας έχω φτάσει μέχρι το "κόσκινο του Ερατοσθένη" - που φυσικά βάλθηκα να επαληθεύσω αλλά μόνο μέχρι το 100! Προς το παρόν το αμιγώς μαθηματικό περιεχόμενο με ικανοποιεί απόλυτα και είναι μια καλοδεχούμενη αλλαγή από το, επιτρέψτε μου να πω, φιάσκο της προηγούμενης φοράς (όσοι το διάβασαν ελπίζω να συμφωνήσουν μαζί μου). Σας χαιρετώ και ελπίζω να "συναντηθούμε" εδώ, πολύ πριν από την καθορισμένη μας συνάντηση.
Πηγή, η Χημικός της παρέας.
Πηγή, αυτό που προτείνεις είναι chat, ας το συζητήσουμε να δούμε πως θα γίνει.
Όσο για το φιάσκο της προηγούμενης φοράς όπως λές, το καλό ήτανε ότι η ομάδα έδειξε ότι δεν έχει ανάγκη ντέ και καλά ένα βιβλίο για να περάσει πολύ καλά και να κάνει μιά πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση :)
Κανείς βέβαια δεν μας περιορίζει να βρισκόμαστε συχνότερα εάν τόχουμε ανάγκη...
Αλέξανδρος
Να που το να "αναρτήσεις ένα σχόλιο" αποδείχτηκε για μένα βουνό και μάλιστα δυσκολότατο. Είναι η τρίτη φορά που επιχειρώ και δεν ξέρω αν θα πετύχει. Τέλος πάντων. Η Λέσχη απόδειξε ότι ακόμα και ένας δικηγόρος μπορεί να συμμετέχει σε συζητήσεις μαθημετικής λογοτεχνίας και να βοηθιέται να παρακολουθεί. Το διάβασμα της¨"Μουσικής των Πρώτων Αριθμών" συνεχίζεται αν και πιστεύω ότι οι ειδήμονες καλό είναι να ετοιμάζονται να βοηθήσουν εμάς του ερασιτέχνες και ολίγον αδαείς. Καλό διάβασμα σε όλους.
Στάθης Χατζόπουλος (ο μακροβιότερος δικηγόρος στη Λέσχη).
Και να που τα κατάφερες Στάθη!
Σας είπα το μόνο που εμποδίζει είναι ο φόβος της τεχνολογίας.
Άντε και διαχειριστής με το καλό!
Στέιλε μου το mail σου στο gmail για να σε προσθέσω.
Όσο για τα περί αδαούς, δεν τα αγοράζω αφού μας τόχεις αποδείξει πόσο επαρκής και πόσο ενδιαφέρων συζητητής είσαι. Καλη βδομάδα και καλή ανάγνωση.
Αλέξανδρος.
Αλάξανδρε ευχαριστώ για τα καλά λόγια και την ενθάρρυνση. Φαντάζομαι η ηλεκτρονική μου διεύθυνση να σου έχει έρθει με τα μηνύματα που σου έστειλα στην διεύθυνση που μου είχες δώσει. Σε κάθε περίπτωση εάν όχι θα σου την δώσω με αποστολή μυνήματος για το σίγουρο της διεύθυνσης.
πιστεύω ότι η συζήτηση για το βιβλίο της 9-11 θα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα μια και η αποκάλυψη τηςάμονίας που υπάρχει στους αριθμούς με την έμφυτη τάση του άνθρωπου να προσπαθεί να την ανακαλύπτει και στην συνέχεια να την χρησιμοποιεί αποτελεί πολύ ενδιαφέρουσα βάση για σκέψεις και αναζητήσεις. Προσωπικά περιμένω την συνάντησή μας με ανυπομονησία.
να ήσαστε όλοι καλά.
Στάθης Χατζόπουλος
Βλέπω τις μέρες να λιγοστεύουν επικινδύνως, όχι όμως αντιστοίχως και τις σελίδες της "αρμονίας"!
Δεν είναι μόνο ότι πρέπει να βρίσκω χρόνο, είναι περισσότερο ότι απαιτείται καθαρό μυαλό, χαρτί και μολύβι... Χάνω τη συνέχεια όταν αναγκάζομαι να σταματήσω ή πάλι φτάνει 2 το πρωί (φυσικά αν αρχίζω περασμένα μεσάνυχτα δεν είναι να απορείς)χωρίς να το καταλάβω...
Πως προχωράτε εσείς;
Και επειδή δεν προφταίνω να ψάξω, θυμίστε μου παρακαλώ ποιές αποκαλούνται "τετριμμένες ρίζες" (σελ. 162). Δεν ήταν φυσικά κάτι σημαντικό στην κατανόηση του κειμένου, όμως θα ήθελα να μην μείνω με την απορία. Πιθανώς γνωρίζω τι σημαίνει αλλά με κάποια άλλη ορολογία.
Μη χάνεστε, σας περιμένω.
Πηγή
Πηγή η προσπάθεια συνεχίζεται κι ας τελειώνουν οι μέρες. Το ταξίδι είναι ωραίο.
Για τις τετριμμένες ρίζες νομίζω ότι περιγράφονται στην σελίδα 155 δεύτερη παράγραφο και από όσο μπορώ να καταλάβω (αυτό μπορεί να το βεβαιώσει κάποιος που να ξέρει) δεν έχει μαθηματικά χαρακτηριστικά αλλά περισσότερο περιγραφικά των στοιχείων κάποιων ριζών στα πλαίσια του "μιγαδικού χάρτη" .
Καλή συνέχεια
Στάθης Χατζόπουλος
(Αλέξανδρε επειδή δεν ξέρω αν βγαίνει τη ηλεκρονική μου διεύθυνση αυτή είναι stacha2@gmail.com.
Στάθης Χατζόπουλος)
Τελικά το προχωρημένο της ώρας, που καταπιάνομαι με τη "μουσική", αποδεικνύεται κακός σύμβουλος. Αν και μου ξέφυγε ο "ορισμός" στην πρώτη αναφορά τους (152), ωστόσο μου τράβηξε την προσοχή στη συνέχεια. Ευχαριστώ Στάθη για την επισήμανση. Το μυαλό βλέπεις παίζει περίεργα παιχνίδια και παρόλες τις σημειώσεις, αποδεικνύεται συχνά ανεπαρκές...
Το δικό μου δηλαδή, γιατί το μυαλό όσων αναφέρονται στο βιβλίο για άλλη μια φορά με εντυπωσιάζει. Οι άνθρωποι αυτοί είναι πέρα και έξω από τις κοινωνικές επιταγές. Αρκετοί είναι εξ ορισμού και εκουσίως τοποθετημένοι εκτός, αυστηρώς περιχαρακωμένοι στον εαυτό τους, μα και εκείνοι που "φαίνονται" ενταγμένοι στον κοινωνικό ιστό φτάνει η ώρα που στιγμιαίως ή και μονίμως αποσύρονται. Ίσως θα ήταν σκόπιμο να ξαναδούμε το βιβλίο του Δοξιάδη "από την παράνοια στους αλγόριθμους"... ίσως πόλι ας υποκλιθούμε απλώς μπροστά στους γίγαντες αναγνωρίζοντας το μεγαλείο του μυαλού τους.
Πράγματι, το ταξίδι είναι ωραίο...
Πηγή
Κι εγώ όσο προχωράω τόσο σκέφτομαι ότι η απομόνωση και η εμμονή των ανθρώπων που ασχολούνταν με αυτά που διαβάζουμε φτάνει κάπου στην παθολογία. Απ' αυτή την άποψη φαίνεται ότι το τίμημα της ανακάλυψης νέων δρόμων και πλευρών της πραγματικότητας είναι πολύ βαρύ και μόνο εάχιστοι μπορούν (μπορούν να θέλουν ή θέλουν να μπορούν) να το σηκώσουν.
Πέρα από αυτά ωστόσο η διαδικασία "πολιορκίας" του στόχου από εντελώς φαινομενικά άσχετες και ξένες, ως προς το εξεταζόμενο αντικείμενο, πλευρές κατά την γνώμη μου έτσι κι αλλιώς είναι εντυπωσιακή. Κατά την άποψή μου βάζει και κάποιο στοιχείο τυχαίου γιατί νομίζω ότι δεκάδες άλλοι μαθηματικοί θα προσπαθούσαν και ενδεχομένως θα προσπαθούν να πολιορκήσουν το "οχυρό" από θέσεις που αποδεικύονται αναποτελεσματικές και χάνονται. Αυτά που διαβάζουμε προφανώς είναι αυτά που αποδείχθηκαν αποτελεσματικά. Τον αγώνα και την αγωνία (ενδεχομένως και την σαν αποτέλεσμα αυτών "παράνοια") ίσως δεν θα τον μάθουμε ποτέ.
Τέλος πάντων. Καλή συνέχεια.
Στάθης Χατζόπουλος
Η ιστορία γράφεται πάντα από τους νικητές. Την αξία και την συνεισφορά των ηττημένων σπανίως αναγνωρίζουμε.΄Είναι και ο τρόπος διδσκαλίας όλων των μαθημάτων. Παράθεση ατελείωτων πληροφοριών, στην πραγματικότητα μετέωρων. Πόσα θα κερδίζαμε σε γνώση αλλά κυρίως σε κατανόηση αν μαθαίναμε όλο ή έστω μέρος από το υπόβαθρο (και όχι μόνο το επιστημονικό) που οδήγησε στη διατύπωση νέων θεωριών ή αποδείξεων (σελ. 398 η "τύχη" έριξε τον Μοντγκόμερι στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση). Μήπως η "τύχη" δεν φέρνει σε "διπλανά γραφεία" (στο ίδιο Πανεπιστήμιο, στο ίδιο συνέδριο...) εκείνους που μέλλει να αναδειχθούν σε πρωταγωνιστές; Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ιστορία των Watson - Crick για την ανακάλυψη της διπλής έλικας του DNA. Μήπως εκτός από τη διανοητική κατάσταση (προδιάθεση), παίζει ρόλο και η "τύχη"; Ή μήπως η "τύχη" είναι η ίδια η εποχή που γεννά τους πρωταγωνιστές, ενώ η διανοητική κατάσταση (για να μην πω παράνοια) είναι το ζάρι που επιλέγει ποιος ακριβώς θα είναι αυτός ο πρωταγωνιστής;
Ίσως οι σκέψεις μου ακούγονται συγκεχυμένες, ελπίζω ως την Παρασκευή να είναι πιο συγκεκριμένες.
Βρίσκομαι κοντά στο τέλος και ανυπομονώ να κουβεντιάσουμε.
Πηγή
Λίγες σκόρπιες σκέψεις γιατί έτσι κι αλλιώς πολλά θάχουμε να πούμε την Παρασκευή (με την βοήθεια των καλύτερα και πιο εξειδικευμένα γνωριζόντων).
Το χαρακτηριστικό σε όλα αυτά τα άλματα της σκέψης των συγκεκριμένων ανθρώπων, αλλά και αυτών που αναφέρεις, Πηγή, είναι ότι σημαντικά άλλα βήματα, ανακαλύψεις μικρότερες, σκέψεις, εικασίες είχαν δημιουργήσει το κατάλληλο περιβάλλον, την απαραίτητη υποδομή για να γίνει το άλμα στην συγκεκριμένη στιγμή. Δηλαδή πιστεύω ότι την ίδια στιγμή που η τύχη παίζει το δικό της παιχνίδι - ρόλο (και αυτό μπορεί να επιδρά και να αφορά στον χρόνο ή στο συγκεκριμένο πρόσωπο) έχει έρθει και η ανάγκη από την συσσώρευση όλων των προηγούμενων βημάτων για να επιχειρηθεί το άλμα που έτσι κι αλλιώς επιδιώκεται. Και σε κάθε περίπτωση σήμερα μιλάμε γι' αυτό (το άλμα) επειδή ακριβώς συνέβη και έτσι έγινε κομμάτι του αισθητά πραγματικού. Το μεγαλείο σ' αυτά τα μυαλά είναι ότι το εικάζουν και το στοχεύουν με την προσπάθειά τους γιατί το προσδιορίζουν έστω και αν δεν βρίσκεται ακόμα στη σφαίρα του αισθητά πραγματικού.
(Πολλά μπορεί να πει κανείς σε αυτό το θέμα αλλά αυτά τα έλάχιστα σ' ένα διάλειμμα της δουλειάς.
Καλή συνέχεια
Στάθης Χατζόπουλος
Αν και το βιβλίο ήδη κουβεντιάστηκε στη λέσχη θα ήθελα να προσθέσω κάτι στον διάλογο της Πηγής και του Στάθη.
Άπειρες φορές είχε αναπτυχθέι μούχλα σε κάποιο τρόφιμο. Χρειάστηκε όμως να αναπτυχθεί ακόμα μία φορά στο εργαστήριο όταν ο Alexander Fleming ασχολιότανε με το θέμα. Δεν ήταν σύμπτωση μόνο, ήταν μιά σύμπτωση σημαντική στην κατάλληλη στιγμη για τον κατάλληλο άνθρωπο.
Όσο για τους πρωταγωνιστές που έτυχε να καθήσουν διπλα-δίπλα σε συνέδρια ούτε κι αυτό ειναι πολύ τυχαίο. Όμοιος ομοίω αεί πελάζει. Τα ενδιαφέροντα τους τους έφεραν κοντά στο κατάλληλο forum.
Αλλά μην ξεχνάμε και τα πράγματα που έγιναν και εκτος των περιχαρακωμένων κύκλων των ακαδημαικών. Ο Einstein διατύπωσε την ειδική θεωρία της σχετικότητας ακριβώς γιατί λειτούργησε έξω απο τους περιχαρακωμένους κύκλους των ακαδημαικών. Αλλά γι αυτά νομίζω θα κουβεντιάσουμε στο σχετικό βιβλίο τον άλλο μήνα.
Αλέξανδρος
Ελπίζω να κάνατε τον κόπο και να "ψάξατε" πάλι τις αναρτήσεις αυτού του βιβλίου. Εγώ είμαι εδώ και επειδή έκανα το "ταξίδι" της "μουσικής των πρώτων" αλλά η Ιθάκη δεν μου έφτασε, αισθάνομαι ότι μου έμεινε ένα αίσθημα ανικανοποίητου. Δηλώνω ότι θα προσπαθήσω να το ξαναδιαβάσω και κάπου κάπου μπορεί να σας γράφω και κάτι. Αν ενδιαφέρεστε να συνεχίσουμε την κουβέντα μας, θα χαρώ πολύ.
Αλέξανδρε, με τη σκέψη σου απαντάς στο "πότε" όχι απαραίτητα στο "ποιός" ή στο "πόσοι άλλοι", που ποτέ δε θα μάθουμε, έφτασαν στο στόχο ή κοντά αλλά η ιστορία δεν τους έγραψε. Νύξεις για αντιπαραθέσεις και αντιπαλότητες για την πατρότητα μιας ιδέας είδαμε και εδώ μα και στο προηγούμενο βιβλίο.Επίσης συχνά αποσιωπάται η καθοριστική συμβολή ατόμων (ειδικά όταν είναι γυναίκες, τους προλάβει ο θάνατος ή και τα δύο: χαρακτηριστικό παράδειγμα και συγχωρείστε την εμμονή στο θέμα, η Rosalind Franklin για τη δουλειά της στην κρυσταλλογραφία, δηλ. στην περίθλαση ακτίνων Χ, από ίνες DNA. Δεν έφτασε εκείνη στη διπλή έλικα μα χωρίς την επίπονη δουλειά της ίσως ούτε και οι Watson - Crick να τα κατάφερναν... ίσως πάλι και όχι).
(Το e mail που σου σημείωσα φυσικά είναι λάθος! Στην πρώτη τελεία βάλε @.)
Πηγή
Καλή σας μέρα.
Ελπίζω να "μπορέσω" τελικά να αναρτήσω το παρόν "σχόλιό" μου.
Αφού είναι δοκιμή,
απλώς θα δηλώσω ότι απαδεικνύεται εύστοχη η επιλογή του συγκεκριμένου βιβλίου, το οποίο κατάφερα να διαβάσω έγκαιρα, ολόκληρο.
Βασίλης
Ο τηλεπικοινωνιακός της παρέας.
Δημοσίευση σχολίου