Για να μας βρείτε εύκολα

Η πλήρης ηλεκτρονική μας διεύθυνση είναι:
http://thalis kai filoi ston evripidi.blogspot.com (χωρις τα κενά).

Πιό απλά εάν δεν θυμάστε την μακαρόνι διευθυνσή μας, ψάξτε στο google θαλης ευριπιδης ή thalis evripidis

Επισκεφθείτε μας και στο facebook. To group μας λέγεται ΘΑΛΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΣΤΟΝ ΕΥΡΙΠΙΔΗ

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

ΜΗΔΕΝ σε όλα και μάλιστα ΔΥΟ ΜΗΔΕΝ ....

ΠΡΩΤΟ ΜΗΔΕΝ

Μηδέν                          Ντενί Γκετζ
Θέμα:  Ιστορικό Μυθιστόρημα Εκδότης: Ψυχογιός


Το βιβλίο αυτό αφηγείται την ιστορία του περσικού - ιρακικού πολιτισμού και αυτή της εφεύρεσης του μηδέν, μέσω πέντε γυναικών, τα πεπρωμένα των οποίων περιπλέκονται για περισσότερο από 5000 χρόνια, από το Ουρούκ και τη Βαβυλώνα, μέχρι την Αμερικανική εισβολή το 2003. Από τον συγγραφέα που εντυπωσίασε το ξένο και ελληνικό κριτικό και αναγνωστικό κοινό με "Τα αστέρια της Βερενίκης" ξεδιπλώνεται ένας περίτεχνος και συνάμα λιτός συνδυασμός ιστορίας, μαθηματικών και εξαιρετικής μυθιστοριογραφίας που παραμένει, όμως, προσιτός σε κάθε αναγνώστη.


ΚΡΙΤΙΚΗ

Το βιβλίο αυτό από μια άποψη συνιστά ανάπτυξη της εξής κεντρικής ιδέας, όπως διατυπώθηκε στο μυθιστόρημα «Το θεώρημα του παπαγάλου» του ίδιου συγγραφέα: «Αυτό το άρθρο του Γκροσρούβ σχετικά με το μηδέν, κατά πάσα πιθανότητα το μοναδικό άρθρο που δημοσίευσε ποτέ ο Γκροσρούβ, έμοιαζε τυπωμένο στη μνήμη του. Ήταν το κείμενο που σε συνδυασμό με το δικό του άρθρο πάνω στην οντολογία, τους είχε φορτώσει με το παρατσούκλι "το ον και το μηδέν". Αυτοί οι δέκα αριθμοί αποτελούν τα συστατικά στοιχεία ενός γενικού μηχανισμού, που επιτρέπει τη γραφή των αριθμών και τους υπολογισμούς. Είναι το δεκαδικό θεσιακό σύστημα γραφής των αριθμών, με χρήση του μηδενός. Αναμφισβήτητα, μία από τις μεγαλύτερες επινοήσεις του ανθρώπινου πνεύματος» (ιδέτε ό.π. σελ. 274). Ο Ντενί Γκετζ, ο οποίος, μεταξύ άλλων, είναι μαθηματικός, καθηγητής Ιστορίας - Επιστημολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris VIII, σεναριογράφος και ερευνητής του κινηματογραφικού φαινομένου, έχει ήδη διακηρύξει ότι τα Μαθηματικά, τα οποία γεννήθηκαν στην Ελλάδα, μέσα από ένα δημοκρατικό όραμα του κόσμου, συνιστούν έναν αποτελεσματικό, διαχρονικό τρόπο σκέψης και ευρύτερου συλλογισμού, τον οποίο οφείλουμε να μάθουμε να χρησιμοποιούμε, αφού πρώτα τον σπουδάσουμε με τη δέουσα αυστηρότητα σ ένα σχολείο Αρχών.
Είναι μάλιστα ιδιαίτερα γνωστός στο ελληνικό κοινό. Θυμίζω τους τίτλους των άλλων έξι βιβλίων του, τα οποία έχουν μεταφραστεί έως σήμερα στη γλώσσα μας: «Το θεώρημα του παπαγάλου» (εκδόσεις «Πόλις», 1999), «Επιχείρηση Μεσημβρία» («Τραυλός», 2002), «Το μέτρο του κόσμου» («Τραυλός», 2002), «La bela, η αυτοβιογραφία μιας καραβέλας» («Τραυλός», 2003), «Τα αστέρια της Βερενίκης» («Ψυχογιός», 2005) και «Το δωρεάν δεν αξίζει πλέον τίποτα» («Κέδρος», 2007). Ο συγγραφέας έχει δηλαδή κάθε λόγο να πιστεύει ακράδαντα ότι ανήκει στους γνήσιους εκείνους απογόνους του Πυθαγόρα, οι οποίοι φρονούν ότι ο κόσμος είναι πρωτίστως μια σειρά μαθηματικών σχέσεων, οι οποίες μας καλούν συνεχώς να τις διερμηνεύουμε και να τις συσχετίζουμε με φρόνηση και περίσκεψη με τα υπόλοιπα δρώμενα της σκηνής του βίου. Ενώ την ίδια στιγμή, πάντα κατ αυτόν, ο κόσμος της λογοτεχνίας και ο κόσμος της επιστήμης παραμένουν συνειδητά αλληλένδετοι.
Ετσι, έχοντας ως ικανά και αναγκαία εφόδια τις έως σήμερα ευρύτερες γνωσιολογικές παρακαταθήκες των συναφών αξιόπιστων πηγών, ο συγγραφέας προσδιορίζει με επιτυχία το ειδικότερο πλαίσιο της ανάπτυξης του περσικού πολιτισμού, σε σχέση τόσο με τα ομολογούμενα, παραπληρωματικά επιτεύγματα των εμπειριστών κατοίκων του αρχαίου Ιράκ όσο και με την κοσμοϊστορικής σημασίας εφεύρεση από την πλευρά των Ινδών ενός καταλυτικού αριθμού, ο οποίος ονομάστηκε από μας «μηδέν». Μέσα από τη διαδοχική εξιστόρηση του βίου και της πολιτείας πέντε γυναικών, σε μια διάρκεια σαφώς υπερδιευρυμένου χρόνου 5.000 ετών, διαφαίνεται πρωτίστως η αγωνία του ανθρώπου να ξεφύγει οριστικά από τα πυκνά δίχτυα των θεών, όπου είναι θανάσιμα παγιδευμένος, προκειμένου να αυτοπροσδιορίσει το υπαρξιακό, αλλά και το κοινωνικό-πολιτειακό του στίγμα και με την αρωγή της επιστήμης των αριθμών. Οι τέσσερις κομβικές πόλεις-εστίες πολιτισμού, Ουρ, Ουρούκ, Βαβυλώνα και Βαγδάτη, συναποτελούν τις απαραίτητες χωροταξικές, ιστορικές συνισταμένες. Η δε αμερικανική εισβολή το 2003 στο Ιράκ, με την οποία ανοίγει η αφηγηματική αυλαία, υπογραμμίζει με παραστατικότατο τρόπο την εύθραυστη τάξη των πραγμάτων της αρχαιολογικής πράξης: η λεηλασία του περιώνυμου Αρχαιολογικού Μουσείου της Βαγδάτης είναι, συν τοις άλλοις, η λεηλασία της ζωής του ζείδωρου εκείνου πνεύματος της Μεσοποταμίας, το οποίο υποδέχτηκε και αφομοίωσε τα πολιτιστικά επιτεύγματα των γειτονικών λαών. Προσπαθώντας να ικανοποιήσει τα θεμελιώδη αιτήματα της ριζικής βελτίωσης του συστήματος γραφής και υπολογισμού των ποσοτήτων της απτής καθημερινότητας, η τότε σκέψη ορθοτόμησε όσο ελάχιστες. Η κραυγή της Αεμέρ, της πολυπρόσωπης ηρωίδας του μυθιστορήματος, είναι κατά συνέπεια η κραυγή του πολιτισμού της διακεκαυμένης εκείνης περιοχής να διασώσει την πολύτιμη ταυτότητά του.
Κατά τ άλλα, οι Σουμέριοι, οι Ακκάδες και οι Βαβυλώνιοι υποστασιοποιούνται μέσα στις σελίδες του βιβλίου, κάποτε εκρήγνυνται, θέλοντας να επιβάλουν δικαιοσύνη. Με κάθε τρόπο διακηρύσσουν ότι οι μεν αριθμοί τους υποστήριξαν ενεργά την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, οι δε προσωποπαγείς τους στοχαστικές προσαρμογές αναβάθμισαν την πορεία των ιδεών στο σύνολό τους. Το «Μηδέν» από την άποψη αυτή είναι το εμπεριστατωμένο εγκώμιο στη ρηξικέλευθη, στην από κάθε άποψη καινοτομική επινοητικότητα των γηγενών χρηστών της Μεσοποταμίας.
Ο συγγραφέας, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση των κειμενικών εφαρμογών στο καλώς συγκερασμένο έργο του με τίτλο «Τα αστέρια της Βερενίκης», αφού έλαβε υπόψη του και τα πολλαπλά διδάγματα από την οικοδόμηση των προγενεστέρων δόκιμων καταθέσεών του, δεν διαισθάνεται την ανάγκη να υποδυθεί τον λογοτέχνη. Παραθέτει, υπομνηματίζει, εξομαλύνει, με τη βοήθεια μιας ευθύγραμμης ανάπλασης των αντικειμενικών παραμέτρων, ένα μείζον πλέγμα ιστοριογραφικών καταπιστευμάτων και αναμφισβήτητων πραγματολογικών στοιχείων. Παραμένει δηλαδή συμφιλιωμένος με το ιστορικό κεκτημένο, αρκούμενος στην αρμονική, σαφώς διδακτική έκθεση των δεδομένων. Κι εδώ ακριβώς έγκειται η διαπιστωμένη από τόσους και τόσους επιτυχία του. Είναι έως το τέλος πιστός στο συγκεκριμένο συγγραφικό του σχέδιο, το οποίο απλούστατα συνίσταται στον επαρκή φωτισμό ενός απώτατου παρελθόντος, δήθεν αδιάφορου, το οποίο όμως για πολλούς λόγους μάς αφορά άμεσα.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 11/07/2008



ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΗΔΕΝ

ΜΗΔΕΝ
Παρουσίαση
Οι Βαβυλώνιοι το ανακάλυψαν, οι Έλληνες το απέκλεισαν, οι Χιντού το λάτρεψαν και η Εκκλησία το χρησιμοποίησε για να αποκρούσει τους αιρετικούς. Επί αιώνες, η δύναμη του μηδενός είχε κάτι το δαιμονικό. Από τη στιγμή που χαλιναγωγήθηκε, έγινε το πιο σημαντικό εργαλείο των μαθηματικών. Το βιβλίο ακολουθεί τον αριθμό αυτό από τη γέννησή του ως ανατολίτικη φιλοσοφική έννοια, στον αγώνα του να γίνει αποδεκτό στην Ευρώπη, μέχρι την αποθέωσή του ως μυστήριο της μαύρης τρύπας. Σήμερα, το μηδέν βρίσκεται στην καρδιά μιας από τις μεγαλύτερες επιστημονικές διενέξεις όλων των εποχών, που αφορά την έρευνα για τη θεωρία των πάντων. Κομψό, πνευματώδες και διαφωτιστικό, το βιβλίο αποτελεί μια συναρπαστική ματιά στον πιο περίεργο αριθμό του Σύμπαντος - και ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της ανθρώπινης σκέψης. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
Λεπτομέρειες
Ξενόγλωσσος τίτλος
ZERO - THE BIOGRAPHY OF A DANGEROUS IDEA
ISBN13
9789601419695
Εκδότης
Σειρά
ΕΠΙΣΤΗΜΗ
Χρονολογία Έκδοσης
Μάιος 2009
Αριθμός σελίδων
288
Διαστάσεις
21x14
Μετάφραση
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ
Επιμέλεια
ΜΑΜΑΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Συγγραφέας/Δημιουργός (Ελληνικά)
ΣΕΙΦ ΤΣΑΡΛΣ
Κωδικός Πολιτείας
2540-3163
Θέμα

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Η ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ ΑΥΤΑΠΑΤΗ

Η ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ ΑΥΤΑΠΑΤΗ 
Παρουσίαση
Ο Richard Dawkins, κορυφαίος εξελικτικός βιολόγος και συγγραφέας πολλών κλασικών πλέον έργων επιστήμης και φιλοσοφίας, δήλωνε πάντοτε απερίφραστα ότι η πίστη στον Θεό είναι παραλογισμός που έχει προξενήσει πολλά κοινωνικά δεινά. Στο παρόν βιβλίο ασκεί σφοδρή κριτική στην ιδέα του Θεού σε όλες τις μορφές της, από τον ιδεοληπτικό με το σεξ, ανάλγητο τύραννο της Παλαιάς Διαθήκης έως τον πιο ήπιο, αλλά επίσης παράλογο, Ουράνιο Ωρολογοποιό που προτιμούσαν μερικοί στοχαστές του Διαφωτισμού. Καταρρίπτει τα κύρια επιχειρήματα υπέρ της θρησκείας και καταδεικνύει ότι η ύπαρξη ενός ανώτερου όντος είναι απολύτως απίθανο ενδεχόμενο. Περιγράφει πως η θρησκεία υποδαυλίζει τον πόλεμο, υποθάλπει τη μισαλλοδοξία και κακοποιεί το νου και την ψυχή των παιδιών. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)
Περιεχόμενα
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ (ΑΓΓΛΙΚΗ) ΕΚΔΟΣΗ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
1. ΕΝΑΣ ΒΑΘΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΟΜΕΝΟΣ ΑΠΙΣΤΟΣ
2. Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
3. ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
4. ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΒΕΒΑΙΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ
5. ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
6. ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΗΘΙΚΟΤΗΤΑΣ: ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΟΙ;
7. ΤΟ «ΚΑΛΟ» ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΟ ΗΘΙΚΟ ZEITGEIST
8. ΤΙ ΚΑΚΟ ΕΧΕΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ; ΠΡΟΣ ΤΙ ΤΟΣΗ ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ;
9. ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ, ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
10. ΕΝΑ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΕΝΟ;
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
 
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΟΡΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ
Λεπτομέρειες

Ξενόγλωσσος τίτλος
THE GOD DELUSION
ISBN13
9789606717147
Εκδότης
Χρονολογία Έκδοσης
Δεκέμβριος 2007
Αριθμός σελίδων
578
Διαστάσεις
21x15
Μετάφραση
ΓΙΑΤΡΟΥΔΑΚΗ ΜΑΡΙΑ
Επιμέλεια
ΓΙΑΤΡΟΥΔΑΚΗ ΜΑΡΙΑ
Συγγραφέας/Δημιουργός (Ελληνικά)
ΝΤΟΚΙΝΣ ΡΙΤΣΑΡΝΤ

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Η εξίσωση που δεν μπορούσε να λυθεί

Η εξίσωση που δεν μπορούσε να λυθεί         Livio Mario

Πώς η μαθηματική ιδιοφυία αποκάλυψε τη γλώσσα της συμμετρίας
ISBN: 9789605364700 | Κωδ. Προϊόντος: #0807974



Τι κοινό μπορεί να έχουν οι συνθέσεις του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, ο κύβος του Ρούμπικ, ο τρόπος με τον οποίο διαλέγουμε το ταίρι μας και η φυσική των υποατομικών σωματιδίων; Μα όλα αυτά κυβερνώνται από τους νόμους της Συμμετρίας, που με απίστευτη κομψότητα ενώνει τις επιστημονικές και καλλιτεχνικές αρχές σε ένα όλον. Ωστόσο η μαθηματική γλώσσα της συμμετρίας, γνωστή και ως θεωρία των συνόλων, δεν αναδύεται διόλου από τη μελέτη της συμμετρίας, αλλά από μια εξίσωση που δεν μπορούσε να λυθεί! Η "Εξίσωση που δεν μπορούσε να λυθεί", είναι ένα εμπνευσμένο βιβλίο, γοητευτικά γραμμένο σαν απλό μυθιστόρημα, από τον διάσημο αστρονόμο Μάριο Λίβιο

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

Η ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΩΝ

Η ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΩΝ
Παρουσίαση
Το 1959 ο Μισέλ Μαρινί είναι δώδεκα ετών. Είναι η εποχή του ροκ-εν-ρολ και του Πολέμου της Αλγερίας. Ο ίδιος είναι ερασιτέχνης φωτογράφος, μανιώδης αναγνώστης και θαμώνας του "Balto", ενός μπιστρό στη λεωφόρο Ντανφέρ-Ροσρώ, όπου συναντιέται με τους φίλους του για να παίξουν ποδοσφαιράκι. Στην πίσω αίθουσα του μπιστρό θα γνωρίσει τον Ίγκορ, τον Λεονίντ, τον Σάσα, τον Ίμρε και την υπόλοιπη παρέα, πολιτικούς πρόσφυγες από τις κομμουνιστικές χώρες. Οι άνθρωποι αυτοί εγκατέλειψαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, τις οικογένειές τους, πρόδωσαν τα ιδανικά και τα πιστεύω τους. Συναντήθηκαν στο Παρίσι, στη Λέσχη σκακιστών που φιλοξενεί η πίσω αίθουσα του "Balto", όπου συχνάζουν επίσης ο Ζοσέφ Κεσέλ και ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Επιπλέον, τους δένει ένα φοβερό μυστικό, που ο Μισέλ τελικά θα το ανακαλύψει. Η γνωριμία με τα μέλη της Λέσχης θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του αγοριού. Γιατί είναι όλοι τους αθεράπευτα αισιόδοξοι. 
Πορτρέτο μιας γενιάς, λεπτομερής αναπαράσταση μιας εποχής, γλυκόπικρο χρονικό μιας εφηβείας: ο Jean-Michel Guenassia γράφει ένα μυθιστόρημα που εντυπωσιάζει τόσο με την ευρύτητα του θέματος που πραγματεύεται όσο και με τη αυθεντικότητα που αναδίδεται από τις σελίδες του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Αν και το δυνατό αυτό βιβλίο (βραβείο Γκονκούρ από τους μαθητές των γαλλικών λυκείων και μεγάλη εκδοτική επιτυχία στη Γαλλία) δεν διεκδικεί δάφνες μιας "υψηλής" λογοτεχνικής γλώσσας, την ίδια στιγμή κατορθώνει να προκαλεί συγκίνηση, εξαιτίας κυρίως της ικανότητας του Guenassia να πλέκει τη μία ιστορία μέσα στην άλλη δημιουργώντας με συνέπεια μια κουρδισμένη στην εντέλεια μυθιστορηματική εικόνα. Η ένταση, δε, ενός αμείωτου πεζογραφικού ρυθμού, έχει ως αποτέλεσμα οι 693 σελίδες του να διαβάζονται απνευστί. (ΔΗΜΗΤΡΗΣ-ΧΡΥΣΟΣ ΤΟΜΑΡΑΣ, Η Καθημερινή, 17/6/2012)
Περιεχόμενα

Απρίλιος 1980
Οκτώβριος 1959- Δεκέμβριος 1960
Ιανουάριος - Δεκέμβριος 1961
Ιανουάριος - Δεκέμβριος 1962
Ιανουάριος - Σεπτέμβριος 1963
Σεπτέμβριος 1963 - Ιούνιος 1964
Λένινγκραντ, 1952
Παρίσι, Ιούλιος 1964

Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

ΜΕΤΑΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

Την Παρασκευή 16 Μαίου 2014 στις 6:00 μμ θα συζητήσουμε το βιβλίο :
ΜΕΤΑΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ
καθώς δε συζητήθηκε στην προηγούμενη μας συνάντηση.
Η συνάντηση θα γίνει στο βιβλιοπωλείο Ευριπίδης.

Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

ΜΕΤΑΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

ΜΕΤΑΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

Παρουσίαση
Εάν θέλαμε να χαρακτηρίσουμε μονολεκτικά αυτό το βιβλίο θα αρκούσε η λέξη «πάθος». Η ιστορία των Μεταμαθηματικών μοιάζει με ένα «ανθρώπινο δράμα»: ιδιοφυείς μαθηματικοί εφαρμόζουν - ανά εποχές - τις μεθόδους τους προκειμένου να «σκάψουν» βαθιά στις ρίζες των μαθηματικών και να αμφισβητήσουν τους περιορισμούς της ίδιας της επιστήμης τους. Τα μαθηματικά ταυτίζονται με τον φορμαλισμό, την τελειότητα, τον απόλυτο υπολογισμό, την πλήρη τυπικότητα, την πληρότητα, την αδιαμφισβήτητη βεβαιότητα. Ή μήπως όχι; Μήπως ταυτίζονται με την τυχαιότητα, το αίνιγμα και το παράδοξο; Ο «βασιλιάς των Μεταμαθηματικών», ο εκκεντρικός Κουρτ Γκέντελ, το 1931 δημοσίευσε το φημισμένο του θεώρημα της μη πληρότητας. Ο «πατέρας των υπολογιστών», ο ιδιοφυής Άλαν Τιούρινγκ, το 1936 συγκλόνισε τον κόσμο παρουσιάζοντας τον πρώτο ψηφιακό υπολογιστή και τη θεωρία του για τη μη υπολογισιμότητα. Στις μέρες μας, στ' αχνάρια αυτών των δύο γιγάντων του 20ού αιώνα, ο πρωτοπόρος διανοητής Γκρέγκορι Τσέιτιν, κλονίζει συθέμελα το οικοδόμημα των μαθηματικών και ρίχνει το γάντι στους θεωρητικούς παρουσιάζοντας τον απόλυτο συμβολισμό της άπειρης πολυπλοκότητας: τον αριθμό Ω. Ωστόσο, το όραμα του Χίλμπερτ - που ήθελε τον φορμαλισμό να είναι η θεωρία των Πάντων στα μαθηματικά, - μολονότι έχει συμπληρώσει έναν αιώνα ζωής, σηματοδοτεί ακόμη την πορεία πολλών μαθηματικών. Όμως, ο φορμαλισμός απευθύνεται στις μηχανές, όχι στους ανθρώπους - είναι πλέον καιρός να συνέλθουμε από αυτή την ασθένεια! (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
Περιεχόμενα
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΙΜΠΝΙΤΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΑΛΙΛΑΙΟ
ΦΡΑΝΤΣ ΚΑΦΚΑ: ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟ
ΚΕΦ.1 ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΚΕΦ.2 ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΑΞΕΝΟΙ ΕΡΩΤΕΣ: ΠΡΩΤΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ / ΓΚΕΝΤΕΛ / LISP
ΚΕΦ.3 ΨΗΦΙΑΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ: DNA / ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ / ΛΑΙΜΠΝΙΤΣ
ΚΕΦ.4 ΙΝΤΕΡΜΕΤΖΟ
ΚΕΦ.5 Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΕΧΟΥΣ
ΚΕΦ.6 ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑ, ΤΥΧΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΗ ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ
ΚΕΦ.7 ΕΠΙΛΟΓΟΣ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ NATURE ΜΑΘΑΙΝΩ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ
ΒΙΒΛΙΑ / ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ / ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ
Λεπτομέρειες
Ξενόγλωσσος τίτλος
META MATH! THE QUEST FOR OMEGA
ISBN13
9789606640308
Εκδότης
Χρονολογία Έκδοσης
Δεκέμβριος 2007
Αριθμός σελίδων
306
Διαστάσεις
21x14
Μετάφραση
ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΤΕΥΚΡΟΣ
Επιμέλεια
ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ Μ. ΑΝΕΣΤΗΣ
Συγγραφέας/Δημιουργός (Ελληνικά)
ΤΣΕΙΤΙΝ ΓΚΡΕΓΚΟΡΙ
Κωδικός Πολιτείας
4275-0113
Θέμα

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Η ισχύς των μαθηματικών

Η ισχύς των μαθηματικών
Συγγραφείς:   Μοσέ Φλάτο
Εκδότης: Κάτοπτρο,  Μετάφραση:  Τάσος Κυπριανίδης,  Σελίδες:  108 ,  Ημ. Έκδοσης: 01/01/1993

ΚΡΙΤΙΚΗ

Του Θεόδωρου Κρητικού* (Καθημερινή 8/10/2000)

Η σειρά «Ορίζοντες της Επιστήμης» των εκδόσεων Hachette φιλοδοξεί να καλύψει με συνοπτικά και ευανάγνωστα κείμενα ολόκληρο το εύρος των σύγχρονων επιστημονικών επιτευγμάτων. Το βιβλίο που αφορά τα Μαθηματικά φέρει τον ενδεικτικό τίτλο «Η ισχύς των Μαθηματικών» και υπογράφεται από τον Moshe Flato, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Βουργουνδίας (Ντιζόν) και, ανάμεσα στα άλλα, ιδρυτή του επιστημονικού περιοδικού Letters in Mathematical Physics.

Η επιλογή του τίτλου του λακωνικού και τόσο περιεκτικού αυτού βιβλίου δεν είναι τυχαία. Αντανακλά την «εξουσία», όπως τη χαρακτηρίζει ο ίδιος ο συγγραφέας, των μαθηματικών, μια διανοητική εξουσία, η οποία φέρεται ως αδιαμφισβήτητη, ως μαζική και, βεβαίως, όπως κάθε εξουσία (με ή χωρίς εισαγωγικά), δεν παύει να είναι πολύμορφη. Προκειμένου να δειχθεί η εν λόγω διανοητική εξουσία των μαθηματικών, ο συγγραφέας δεν περιορίζεται στο παράδειγμα της στατιστικής. Αναφέρεται ουσιαστικά στον πρωτεύοντα ρόλο που διαδραματίζουν τα μαθηματικά στους παιδευτικούς προσανατολισμούς της γαλλικής δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Ζωντανή έρευνα

Κύριος στόχος όμως του συγγραφέα είναι να μας μιλήσει για την ίδια τη μαθηματική επιστήμη, γι αυτό και υπογραμμίζεται καταρχήν το ότι υπάρχει σήμερα ζωντανή έρευνα στα μαθηματικά. Έτσι καταρρίπτεται η τρέχουσα παραπλανητική αντίληψη, σύμφωνα με την οποία τα μαθηματικά, σε αντίθεση με τις φυσικές επιστήμες ή τις επιστήμες της ζωής, ζουν έναν ήσυχο και συντηρητικό ερευνητικό βίο. Η αντίληψη αυτή συνιστά μια χονδροειδή πλάνη, στη διατήρηση της οποίας καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει η άγνοια.

Η απονομή του μεταλλίου Φιλντς, που σημασιοδοτεί για τα μαθηματικά ό,τι ακριβώς και το βραβείο Νόμπελ για τις φυσικές επιστήμες, υποδεικνύει με τον τρόπο της τις σύγχρονες κατευθύνσεις της έρευνας, οι οποίες διαψεύδουν με κατηγορηματικό τρόπο την άποψη ότι δεν υπάρχουν πια στα μαθηματικά «θεωρήματα προς ανακάλυψη». Υπάρχει λοιπόν πρόοδος στη μαθηματική επιστήμη, και όποτε πράγματι έχουμε αυθεντική πρόοδο στα μαθηματικά, προκύπτει ένας νέος τύπος σκέψης, αναδεικνύεται ένας νέος τρόπος να βλέπουμε τα πράγματα. Η πρόοδος στα μαθηματικά, όπως επισημαίνεται, διαφέρει ποιοτικά από την αντίστοιχη πρόοδο στις φυσικές επιστήμες, όπου το βασικότερο χαρακτηριστικό είναι η θεωρητική ασυνέχεια.

Νέες θεωρίες

Ο Mosh
e Flato προκειμένου να ενημερώσει όσο γίνεται με πιο σφαιρικό, αλλά και ουσιαστικό τρόπο τον αμύητο, αλλά φιλομαθή αναγνώστη, προσπαθεί σε κάθε σελίδα του βιβλίου του να σκιαγραφεί την πυκνή και πολύπλοκη δυναμική της επιστημονικής έρευνας, αποφεύγοντας όσο είναι δυνατόν τον κίνδυνο των υπεραπλουστεύσεων. Εκτός από τους problem-solvers, τους λύτες δηλαδή ειδικών προβλημάτων, όπως υπογραμμίζεται, στο εσωτερικό της διεθνούς μαθηματικής κοινότητας διακρίνουμε και τους theory-makers, τους δημιουργούς δηλαδή καινούργιων θεωριών. Οι τελευταίοι συμβάλλουν τα μέγιστα όχι μόνον στην ύπαρξη προόδου στα μαθηματικά, αλλά και στη διαμόρφωση της ενότητας της μαθηματικής επιστήμης. Ας μην ξεχνάμε, ότι ο παραδοσιακός χωρισμός σε άλγεβρα, ανάλυση, γεωμετρία και μηχανική καθίσταται όλο και περισσότερο δυσδιάκριτος, με αποτέλεσμα ο πληθυντικός προσδιορισμός («τα μαθηματικά») να παραχωρεί σιγά-σιγά τη θέση του στην ενιαία «μαθηματική επιστήμη».

Οι άλλες επιστήμες

Η διερεύνηση της σχέσης των μαθηματικών με τις άλλες επιστήμες, και κύριως με τη φυσική, διαφωτίζει με έναν ιδιαίτερο τρόπο την ενεργή ή λανθάνουσα διανοητική «εξουσία» των μαθηματικών. Ο Flato υπογραμμίζει με έμφαση τη στενή σχέση αλληλεξάρτησης φυσικής και μαθηματικών, η οποία στις μέρες μας τείνει να ολοκληρωθεί. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα τα μεταξύ τους όρια έχουν ήδη καταστεί δυσδιάκριτα.

Η εξέλιξη αυτή συμβάλλει προς την καλύτερη κατανόηση της ίδιας της μαθηματικής σκέψης, η οποία στα μάτια τουλάχιστον του ευρύτερου κοινού περιστέλλεται λιγότερο ή περισσότερο σε λανθασμένες απλοποιήσεις. «Τα μαθηματικά είναι, αναμφίβολα, υπό μια έννοια γλώσσα, αλλά καταρχήν είναι σκέψη, μια σκέψη από μόνη της επινοητική. Αποτελεί λοιπόν ακραία αναγωγιστική αντίληψη το να τη μετατρέψουμε σε απλή «έκφραση», ή κάποιο λίγο-πολύ κομψό ένδυμα μιας σκέψης». Αν κατανοήσουμε ότι «το πιο εντυπωσιακό ενδογενές χαρακτηριστικό των μαθηματικών είναι η επινοητική ισχύς που διαθέτουν», τότε θα κατανοήσουμε επίσης και τη μεγάλη τους συνεισφορά στην πρόσληψη του φυσικού κόσμου.

Οι μαθηματικοί

Το ενδιαφέρον, τέλος, του αναγνώστη διατηρείται ζωντανό, ως όφειλε, και για κάποια μείζονα θέματα από την κοινωνική ιστορία των επιστημών, καθώς σχολιάζονται με ενάργεια καυτά ζητήματα από την τρέχουσα επικαιρότητα της επιστημονικής πολιτικής. Επικαλούμενος τους «μαθηματικούς», ως συλλογικό υποκείμενο που παράγει τους υψηλούς διανοητικούς του καρπούς, αλληλεπιδρώντας συνεχώς με άμεσους και έμμεσους τρόπους με τον κοινωνικο/πολιτισμικό του περίγυρο, ο Mosh
e Flato αναφέρεται: στην επιστημονική παραγωγή των χωρών του Τρίτου Κόσμου, στις αξιοσημείωτες περιπτώσεις της Βραζιλίας και της Αργεντινής, στη μαθηματική σχολή της Ιαπωνίας (όπου ας σημειώσουμε ότι σήμερα δραστηριοποιούνται ένα εκατομμύριο ερασιτέχνες μαθηματικοί), καθώς και στην ακαμψία του εκπαιδευτικού της συστήματος, στα λάθη του εκπαιδευτικού προγραμματισμού της σχολής Μπουρμακί, στη σοβαρή κρίση στελέχωσης των γαλλικών πανεπιστημίων, αλλά και στην ανεπάρκεια των εκπαιδευτικών όσον αφορά τη διδασκαλία των μοντέρνων μαθηματικών.

* Ο κ. Θ. Κρητικός είναι φυσικός, ιστορικός των επιστημών.


Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

ΜΙΑ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΖΩΗ


ΜΙΑ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΖΩΗ

Βασικό χαρακτηριστικό κάθε είδους ζωής είναι η αβεβαιότητα. Παρότι οι άνθρωποι ήταν ανέκαθεν αναγκασμένοι να συμβιώνουν με το Χάος, η επιστήμη μόλις πρόσφατα το αναγνώρισε ως μία από τις θεμελιώδεις δυνάμεις του Σύμπαντος. Η θεωρία του Χάους, αφού χρησιμοποιήθηκε για την κατανόηση των φαινομένων που προκαλούν τις καταιγίδες, τους τυφώνες και τους χείμαρρους, σήμερα βρίσκει εφαρμογή στα πάντα - την ιατρική, τους πολέμους, τις κοινωνικές ισορροπίες και τις θεωρίες για το πώς δημιουργούνται και αλλάζουν οι οργανισμοί. Το χάος εξελίχθηκε από επιστημονική θεωρία σε πολιτισμική μεταφορά. Η σύγχρονη κοινωνία διακατέχεται από μανία για απόλυτο έλεγχο και πλήρη κατανόηση του κόσμου. Όμως τα χαοτικά, μη-γραμμικά συστήματα - όπως η φύση, η κοινωνία ή η προσωπική μας ζωή - βρίσκονται πέρα από κάθε πρόβλεψη, καθοδήγηση και έλεγχο. Το Χάος προτείνει, αντί να αντιδρούμε στην αβεβαιότητα της ζωής, να εκμεταλλευθούμε τις δυνατότητες που αυτή προσφέρει. Στο βιβλίο αυτό, οι John Briggs και F. David Peat δίνουν επτά μαθήματα για το πώς μπορούμε να επωφεληθούμε από το Χάος στην καθημερινή ζωή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Πριν από τις λέξεις: Η μεταφορική έννοια της Θεωρίας του Χάους
Μάθημα 1: Πώς να είστε δημιουργικοί
Μάθημα 2: Χρησιμοποιώντας τη δύναμη της πεταλούδας
Μάθημα 3: Ακολουθώντας το ρεύμα
Μάθημα 4: Εξερευνώντας αυτό που βρίσκεται ενδιάμεσα
Μάθημα 5: Παρατηρώντας την τέχνη του κόσμου
Μάθημα 6: Ζώντας μέσα στο χρόνο
Μάθημα 7: Επανασυνδέοντας το όλον
Μετά τις λέξεις: Μάθημα 7,1325. . .
Σημειώσεις
Ευρετήριο όρων
Ξενόγλωσσος τίτλος
SEVEN LIFE LESSONS OF CHAOS - TIMELESS WISDOM FROM THE SCIENCE OF CHANGE
ISBN13
9789607990341
Εκδότης
Π. ΤΡΑΥΛΟΣ
Χρονολογία Έκδοσης
Δεκέμβριος 2001
Αριθμός σελίδων
272
Διαστάσεις
21x14
Μετάφραση
ΜΟΥΖΑΚΙΤΗ ΙΩΑΝΝΑ
Επιμέλεια
ΝΙΚΑ ΡΑΝΙΑ
Συγγραφέας/Δημιουργός (Ελληνικά)
ΠΙΤ Φ. ΝΤΕΙΒΙΝΤ, ΜΠΡΙΓΚΣ ΤΖΟΝ

Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΑΠΑΝΤΑ

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ  ΑΠΑΝΤΑ
Παρουσίαση
Τα σωζόμενα αποσπάσματα ενός από τους πολυγραφότερους συγγραφείς της αρχαιότητας. Οι βασικές διδασκαλίες του (Κύριαι δόξαι) και οι επιστολές που συνοψίζουν τις θεωρίες του στη φυσική και την ηθική. Το 10ο βιβλίο του Διογένη Λαέρτιου.
Ο Επίκουρος, από τον Αθηναϊκό δήμο του Γαργηττού, γεννήθηκε το 341 π.Χ. Ως παιδί έζησε στη Σάμο, όπου ο γραμματοδιδάσκαλος πατέρας του μετανάστευσε ως κληρούχος. Νωρίς φανέρωσε την κλίση του στην φιλοσοφία και ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για τη θεωρία του Δημοκρίτου. Ακολούθησε τους γονείς του στις μετακινήσεις τους, για να εμφανιστεί το πρώτον ως δάσκαλος της φιλοσοφίας στη Λάμψακο. Το 306-305 π.Χ. εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα· αγόρασε έναν μικρό κήπο κι εκεί ίδρυσε τη σχολή του, που εξ αυτού ονομάστηκε «Κήπος», η οποία απέκτησε σύντομα μεγάλη φήμη. Στον «Κήπο» συνέρευσαν μαθητές, Έλληνες και ξένοι, άνδρες και γυναίκες, που περιέβαλλαν τον φιλόσοφο με θρησκευτική σχεδόν αφοσίωση και σεβασμό. Η συμβίωσή τους όμως καθώς και η περί ηδονής διδασκαλία του φιλοσόφου παρερμηνεύτηκαν και η σχολή του κατηγορήθηκε και συκοφαντήθηκε. Ο Επίκουρος πέθανε το 270 π.Χ. και με τη διαθήκη του κληροδότησε τη σχολή στους μαθητές του, οι οποίοι διαφύλαξαν αναλλοίωτη τη διδασκαλία του. Από το μεγάλο σε έκταση έργο του σώζονται λίγα αποσπάσματα, ενώ σώζονται επίσης τα κείμενα τριών επιστολών του και της διαθήκης του. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
Λεπτομέρειες
ISBN13
9789603522867
Εκδότης
Σειρά
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ 284
Χρονολογία Έκδοσης
Δεκέμβριος 1994
Αριθμός σελίδων
336
Διαστάσεις
21x12
Μετάφραση
ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΚΑΚΤΟΥ
Κωδικός Πολιτείας
2140-0277
Θέμα