Τὴν Παρασκευὴ 16 Δεκεμβρίου στὶς 18:00 θὰ συναντηθούμε στὸν "Εὐριπίδη" (Ἀ. Παπανδρέου 11, Χαλάνδρι) γιὰ νὰ συζητήσουμε τὸ βιβλίο:
Το παράθυρο του Ευκλείδη
Η ιστορία της γεωμετρίας, από τις παράλληλες ευθείες έως τον υπερχώρο
Συγγραφείς: Leonard Mlodinow
Εκδότης: Κάτοπτρο Σελίδες: 370
Μέσα από το Παράθυρο του Ευκλείδη, ο Leonard Mlodinow μάς ταξιδεύει με τρόπο απολαυστικό διαμέσου πέντε επαναστάσεων στη γεωμετρία ―από την έννοια των παράλληλων ευθειών μέχρι τις τελευταίες ιδέες για τον υπερχώρο. Εδώ έχουμε μια εντελώς νέα, φρέσκια, εναλλακτική ιστορία των μαθηματικών, η οποία αποκαλύπτει πώς απλά ερωτήματα σχετικά με το χώρο, τα οποία θα μπορούσε να θέσει ο οποιοσδήποτε, υπήρξαν η κρυφή κινητήρια δύναμη για τα υψηλότερα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Βασισμένο στην εκτεταμένη ιστορική έρευνα τού Mlodinow, στις μελέτες του δίπλα σε συναδέλφους (όπως ο Richard Feynman και ο Kip Thorne) και σε συνεντεύξεις με εξέχοντες φυσικούς και μαθηματικούς (όπως ο Murray Gell-Mann, ο Edward Witten και ο Brian Greene), το Παράθυρο του Ευκλείδη είναι ένα εξαιρετικό μείγμα αυστηρής, έγκυρης έρευνας και προσιτής, ευχάριστης αφήγησης, το οποίο συνιστά ένα εκπληκτικά πρωτότυπο επιχείρημα υπέρ της προτεραιότητας της γεωμετρίας. Για όσους κοιτάξουν μέσα από το Παράθυρο του Ευκλείδη, κανένας χώρος, κανένα πράγμα και κανένας χρόνος δεν θα είναι πλέον ο ίδιος.
1 σχόλιο:
Μια διαφορετική θεώρηση της Γεωμετρίας, άρα και του Κόσμου. Δομημένη σε πέντε Κεφάλαια το καθένα αφιερωμένο σε ένα μεγάλο μαθηματικό. Γνωστά πράγματα ειδομένα από άλλη οπτική γωνία μας δίνουν τελικά και νέες γνώσεις, πχ αναφέρεται πολύ σωστά, στη σελίδα 61, πως ο Αρχιμήδης ουσιαστικά πρωτοθεμελίωσε τον απειροστατικό λογισμό αιώνες πριν τον Leibniz και τον Newton, άσχετα αν δε χρησιμοποίησε αυτόν τον όρο.
Ο συγγραφέας, Leonard Mlodinow, δε φοβάται να καυτηριάσει την οπισθοδρόμηση που έφερε η θρησκεία και κυρίως ο Χριστιανισμός, στις Επιστήμες και στα Μαθηματικά. Βέβαια παρουσιάζονται και βασικές ελλείψεις στο κείμενο, όπως στις σελίδες 101-102 όπου διαφεύγει απ’ το συγγραφέα να προσθέσει προς διευκρίνιση μία απαραίτητη γραφική παράσταση, συσκοτίζοντας το όλο νόημα.
Πάντως διαβάζοντας το βιβλίο απόλαυσα τις βιογραφίες όχι μόνο των πέντε διανοητών που αφορούν ονομαστικά τα κεφάλαια του βιβλίου αλλά και πολλών άλλων εξίσου σημαντικών διανοητών που σχετίζονται. Ομολογώ ότι αρκετά από τα στοιχεία που αναφέρονται δε μου ήταν γνωστά.
Ακόμη, ο συγγραφέας θίγει και άλλα, ευρύτερα ζητήματα. Παρουσιάζει μερικές ενδιαφέρουσες «αναλογίες» (σελ. 40), και τη συνταγογράφηση μύθων – θρύλων από τη ζωή του Πυθαγόρα, σ’ αυτή του Ιησού, αλλά και του Βούδα. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η αρνητική στάση του Πυθαγόρα στην ιδιοκτησία – να τον χαρακτηρίσουμε άραγε «θρησκευτικό πρόδρομο» του Προυντόν ;
Πολύ ενδιαφέρον και το σχόλιο σχετικά με τη θεωρία των χορδών, στη σελίδα 291:
«Η χορδή συγκροτείται από το τίποτε…όμως τα απάντα συγκροτούνται από αυτές (τις χορδές)…Το γεγονός ότι οι χορδές είναι κρυμμένες λόγω του απειροελάχιστους μεγέθους τους δεν πρέπει να μας εκπλήσσει –στο κάτω – κάτω γεννήθηκαν από τη θεωρία , όχι από την παρατήρηση.»!
Δημοσίευση σχολίου