Πώς η μαθηματική ιδιοφυία
αποκάλυψε τη γλώσσα της συμμετρίας
ISBN:
9789605364700 | Κωδ. Προϊόντος: #0807974
Τι κοινό μπορεί να έχουν οι συνθέσεις του Γιόχαν Σεμπάστιαν
Μπαχ, ο κύβος του Ρούμπικ, ο τρόπος με τον οποίο διαλέγουμε το ταίρι μας και η
φυσική των υποατομικών σωματιδίων; Μα όλα αυτά κυβερνώνται από τους νόμους της
Συμμετρίας, που με απίστευτη κομψότητα ενώνει τις επιστημονικές και
καλλιτεχνικές αρχές σε ένα όλον. Ωστόσο η μαθηματική γλώσσα της συμμετρίας,
γνωστή και ως θεωρία των συνόλων, δεν αναδύεται διόλου από τη μελέτη της
συμμετρίας, αλλά από μια εξίσωση που δεν μπορούσε να λυθεί! Η "Εξίσωση που
δεν μπορούσε να λυθεί", είναι ένα εμπνευσμένο βιβλίο, γοητευτικά γραμμένο
σαν απλό μυθιστόρημα, από τον διάσημο αστρονόμο Μάριο Λίβιο
1 σχόλιο:
Η εξίσωση που δεν μπορούσε να λυθεί
Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, αν και ευκολοδιάβαστο. Αν και αναφέρεται σε αλγεβρική εξίσωση, ουσιαστικά είναι ένα βιβλίο για τη συμμετρία, για τις μεταθέσεις-μετατάξεις, τις ομάδες και τις σχέσεις / συνάφειες όλων αυτών, δοσμένο και από ιστορικής, εξελικτικής άποψης, στηριζόμενο σε μεγάλο βαθμό στις βιογραφίες σημαντικών δημιουργών, όχι κατ’ ανάγκη μόνο μαθηματικών, αλλά και μουσικών, αστρονόμων, φιλοσόφων, ψυχολόγων, μηχανικών, καλλιτεχνών, βιολόγων, ανθρωπολόγων κλπ. Κατά κύριο λόγο, βέβαια, βασίζεται στους Εβαρίστ Γκαλουά και Νίλς Χένρικ Άμπέλ.
Δύο εκπληκτικές προσωπικότητες, δημιουργικά μυαλά που και οι δύο πέθαναν σε πολύ μικρή ηλικία (στα 21 ο Γκαλουά και στα 27 ο Άμπέλ), ιδιαίτερα αδικημένοι από το τότε συντηρητικό, ακαδημαϊκό κατεστημένο. Η συχνά επαναλαμβανόμενη ερώτηση, «τι θα γινόταν αν…» μας βγάζει έξω από τους καθιερωμένους τρόπους σκέψης –Think out of the box. Πολλές φορές αυτό είναι το ζητούμενο για τη δημιουργία ολόκληρων κλάδων μαθηματικών (πχ. Μη- Ευκλείδιες Γεωμετρίες). Εύλογα μετά μπαίνει η κλασσική απορία και σύγκριση των Μαθηματικών με τις Φυσικές Επιστήμες και τις πρακτικές εφαρμογές τους τη ζωή των ανθρώπων. Ποια η σχέση των Μαθηματικών με την εμπειρία ; Είναι γραμμένοι οι Φυσικοί Νόμοι με γλώσσα μαθηματική; Είναι εμπειρικά τα μαθηματικά; Ή μόνο έτσι –μέσω αυτών – μπορούμε να κατανοήσουμε τους Φυσικούς Νόμους και τη Φύση; Είναι απλά το εργαλείο ή κάτι τελείως ανεξάρτητο;
Προσωπικά δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση, μάλλον έχουμε ένα συνδυασμό των παραπάνω και σε αυτό συνηγορούν πολλά παραδείγματα στην ιστορία των Μαθηματικών και των Φυσικών Επιστημών. Καθώς έχουμε και δημιουργία συγκεκριμένων μαθηματικών για να επιτευχθεί η λύση / αντιμετώπιση συγκεκριμένων προβλημάτων αλλά και πολλές φορές προΰπαρξη των μαθηματικών και μετά με τη χρήση αυτών επιτυγχάνετε η λύση / αντιμετώπιση κάποιων προβλημάτων.
Κάτι που με ενόχλησε πολύ στο συγκεκραμένο βιβλίο είναι οι εντελώς ξεκάρφωτες αναφορές στην Βίβλο τρεις ή τέσσερις τουλάχιστον όπως στη σελίδα 326. Ίσως η καταγωγή του συγγραφέα τον έχει επηρεάσει καθοριστικά και θεωρεί καθολικά γνωστές τις εβραϊκές θρησκευτικές ιστορίες. Αυτό χρεώνεται στα λίγα αρνητικά του βιβλίου.
Στη σελίδα 335, τίθεται ένα ενδιαφέρον ερώτημα : «ή ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι συντονισμένος με κάποιο τρόπο έτσι ώστε να προσκολλάται μόνο στις συμμετρικές πλευρές του σύμπαντος; Για να κατανοήσουμε γιατί η συμμετρία μας ελκύει τόσο έντονα, θα πρέπει να κατανοήσουμε γιατί επηρεάζει το ανθρώπινο μυαλό». Κατά την προσωπική μου γνώμη, γιατί η συμμετρία και γενικά οι συγκροτημένες δομές, είναι το εύκολο, το ευκολομνημόνευτο και το άμεσα κατανοητό. Το άμεσα ανιχνεύσιμο (σελίδα 340) Στο ανέκδοτο με τα κλειδιά και τον φανοστάτη τελικά έχει τη λογική του ο μεθυσμένος… (Το γνωστό ανέκδοτο αναφέρει το διαβάτη που συναντά έναν μεθυσμένο, να ψάχνει κάτω από ένα δημόσιο φανοστάτη, το πεζοδρόμιο τριγύρω και να χτυπιέται. Τον ρωτά τι ψάχνει και παίρνει την απάντηση τα κλειδιά μου που μου έπεσαν. Και αρχίζει να το βοηθάει ώσπου απορεί που δεν βρίσκουν τίποτα. Και ξαναρωτά:
_Εδώ γύρω , κάτω από το φως σου έπεσαν;
_Όχι, εκεί πέρα στο σκοτάδι.
_Τότε γιατί ψάχνουμε εδώ;
_Μα εδώ έχει φώς, εκει πέρα πώς να τα βρούμε;
Δηλαδή ψάχνω μόνο εκεί =που μπορώ να δω, να βρω, εν γνώσει μου ότι μάλλον, αλλού θα έπερεπε να κοιτάξω, γιατί εκεί είναι η μόνη εύκολη λύση.
Έχουμε μάλλον μια περίπτωση κότας –αυγού (σελίδα 363) καθώς υπάρχει η δυνατότητα να «ερχόμαστε να περιγράψουμε τη φύση με συγκεκριμένα μυαλά». Τρόπος δομής του μυαλού μας / αισθήσεις μας κλπ σελίδες 381, 382--385
Δημοσίευση σχολίου