Για να μας βρείτε εύκολα

Η πλήρης ηλεκτρονική μας διεύθυνση είναι:
http://thalis kai filoi ston evripidi.blogspot.com (χωρις τα κενά).

Πιό απλά εάν δεν θυμάστε την μακαρόνι διευθυνσή μας, ψάξτε στο google θαλης ευριπιδης ή thalis evripidis

Επισκεφθείτε μας και στο facebook. To group μας λέγεται ΘΑΛΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΣΤΟΝ ΕΥΡΙΠΙΔΗ

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009

Ο ΙΝΔΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΡΑΜΑΝΟΥΤΖΑΝ, Ο ΙΝΔΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
Robert Kanigel
Ο Ραμανουτζάν θεωρείται ο σπουδαιότερος μαθηματικός της Ινδίας, ίσως καλύτερος από τον Χίλμπερτ, ισάξιος του Γκάους και του Όιλερ. Η μυθιστορηματική ζωή του-που ξεκίνησε από ένα μικρό χωριό της Ινδίας, έλαμψε στο Κέμπριτζ και κατέληξε στην πνευματική μοναξιά της αγαπημένης του πατρίδας- αποτελεί την πλέον συγκινητική ιστορία των σύγχρονων μαθηματικών.Το 1913, ένας νεαρός -ανειδίκευτος στα μαθηματικά- ινδός υπάλληλος γράφει μια επιστολή στον διαπρεπή βρετανό μαθηματικό Γκόντφρι Χ. Χάρντι, παρακαλώντας τον να του πει τη γνώμη του για κάποια μαθηματικά θεωρήματα που επινόησε σχετικά με τους πρώτους αριθμούς. Ο Χάρντι συγκλονίζεται! Ο νεαρός Ινδός είναι μια ακατέργαστη ιδιοφυΐα. Δίχως την παραμικρή χρονοτριβή, δίνει τις κατάλληλες εντολές ώστε ο Ραμανουτζάν να βρεθεί αμέσως κοντά του. Έτσι, με την άφιξη του νεαρού Ινδού στο Κέμπριτζ, ξεκινά μια από τις πιο απίθανες και δημιουργικές συνεργασίες στην ιστορία των επιστημών.Από τους υποβλητικούς ναούς και τις εξαθλιωμένες συνοικίες του Μαντράς στις αυλές και τα παρεκκλήσια του Κέμπριτζ, ο αυτοδίδακτος «πρίγκιπας της μαθηματικής διαίσθησης» Ραμανουτζάν δοκιμάζει τα εμπνευσμένα θεωρήματά του πλάι στον εκκεντρικό Χάρντι, τον «απόστολο της απόδειξης». Σύντομα, όμως, ο Ραμανουτζάν καταβάλλει το τίμημα της δημιουργικής του έντασης: πεθαίνει στα 32 του χρόνια, αφήνοντας πίσω του μια μυθική κληρονομιά, τα μυστικά της οποίας οι μαθηματικοί προσπαθούν μέχρι σήμερα να αποκρυπτογραφήσουν.«Ό,τι ήταν ο Μότσαρτ για τη μουσική και ο Αϊνστάιν για τη φυσική, ήταν ο Ραμανουτζάν για τα μαθηματικά. Ένα βιβλίο χρυσάφι - μια από τις καλύτερες μαθηματικές βιογραφίες που έχουν γραφτεί».Science Ένα από τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή του Μότσαρτ είναι το τεράστιο και πολύπλευρο έργο που δημιούργησε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Το αντίστοιχο παράδειγμα στην ιστορία των μαθηματικών είναι ο αυτοδίδακτος ινδός μαθηματικός Σρινιβάσα Ραμανουτζάν ο οποίος πέθανε σε ηλικία 32 χρόνων και άφησε πίσω του -ως άλλος Μότσαρτ- μια σοδειά από 4.000 πρωτότυπα θεωρήματα, τα οποία μελετώνται και ερευνώνται ώς σήμερα.«Ένα έξοχο πορτρέτο... μια σπάνια λογοτεχνική εμπειρία. Η ιστορία του Ραμανουτζάν μοιάζει με εξωτικό παραμύθι. Ένα μοναδικό ανάγνωσμα».Los Angeles Times Book Review«Συγκλονιστική βιογραφία... το μαγικό και συνάμα τραγικό παραμύθι του ασχημόπαπου. Δεν υπάρχει κάτι πιο ρομαντικό στην ιστορία των μαθηματικών».The New York Times διαστάσεις: 14Χ21 εκ. σελίδες: 736 euro: 23ISBN: 978-960-6640-49-0


Ο ΧΡΥΣΟΣ ΛΟΓΟΣ[2005]
Λίβιο Μάριο
20,90€
Σελίδες: 384

Ο Χρυσός Λόγος είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι στην τέχνη και στην αρχιτεκτονική, στη βοτανική και στη βιολογία, στη φυσική και στα μαθηματικά. Διηγείται την ιστορία ανθρώπων με εμμονή για το Φ, όπως οι οπαδοί του Πυθαγόρα, οι οποίοι πίστευαν ότι αυτή η αναλογία ήταν μια αποκάλυψη από το χέρι του Θεού ο αστρονόμος Γιοχάνες Κέπλερ, ο οποίος είδε το Φ ως έναν από τους μεγαλύτερους θησαυρούς της γεωμετρίας στοχαστές του Μεσαίωνα, όπως ο μαθηματικός Λεονάρντο Φιμπονάτσι από την Πίζα και δάσκαλοι της σύγχρονης εποχής, όπως ο Ντεμπισί, ο Λε Κορμπιζιέ, ο Μπάρτοκ και ο φυσικός Roger Penrose. Όπου και αν τον οδηγεί η αναζήτησή του για τη σημασία του Φ, ο Μάριο Λίβιο αποκαλύπτει τον κόσμο ενός τόπου όπου η τάξη, η ομορφιά και το αιώνιο μυστήριο πάντοτε συνυπάρχουν. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗ ΕΙΔΙΚΟ, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ ΕΜΜΟΝΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.ΕΝΑΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΘΕΙΟΣ.


Ο ΓΑΛΛΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣTom Petsinis
Ο Εβαρίστ Γκαλουά, αυτός ο ταλαντούχος Γάλλος μαθηματικός, έζησε τα ταραγμένα χρόνια που ακολούθησαν την τελευταία εξορία του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Σε αντίθεση με τους συμμαθητές του, που αφοσιώθηκαν στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες της εποχής, ο Γκαλουά προτίμησε να βυθιστεί στη μελέτη των μαθηματικών. Όνειρό του ήταν να επιλύσει την πεμπτοβάθμια, την υπέρτατη εξίσωση, και να μπει στο Πολυτεχνείο. Όμως, το μέγεθος της ευφυίας του και η ουσιαστική προσφορά του στα μαθηματικά εκτιμήθηκαν μόνο μετά τον θανάσιμο τραυματισμό του, στην ηλικία των είκοσι ενός χρόνων, στη διάρκεια μιας μονομαχίας με πιστόλια όταν διεκδίκησε την αγαπημένη του από τον επίσημο αρραβωνιαστικό της. Οι μαθηματικές ιδιοφυίες είναι άνθρωποι του πνεύματος, είναι παράξενοι, και επίσης, είναι πολύ σπάνιοι. Στον 'Γάλλο Μαθηματικό', ένας συγγραφέας με σπουδαίο μυθοπλαστικό ταλέντο, καταφέρνει να συνδυάσει την πολυπλοκότητα του μαθηματικού νου με τα γεγονότα μιας συγκλονιστικής ιστορικής περιόδου. O Tom Petsinis εξιστορεί την ταραχώδη σύντομη ζωή του Εβαρίστ Γκαλουά χρησιμοποιώντας έναν δυνατό και δραματικό μυθιστορηματικό λόγο που γίνεται ακόμη πιο άμεσος και ελκυστικός από το γεγονός ότι αφηγητής είναι ο ίδιος ο Γκαλουά. Mέσα από τις σελίδες του βιβλίου, ο ήρωας παρουσιάζεται παγιδευμένος στη διελκυστίνδα μεταξύ τάξης και χάους, πραγματικότητας και παραληρήματος και, εντέλει, μεταξύ των ιδιοφυών και των αυτο-καταστροφικών όψεων του εαυτού του. Ο Εβαρίστ Γκαλουά (1811-1832) με τις ανακαλύψεις του έθεσε τα θεμέλια για την ανάπτυξη ενός σημαντικού κλάδου των σύγχρονων μαθηματικών, γνωστού και ως Θεωρία Ομάδων, οι εφαρμογές του οποίου εκτείνονται από την πυρηνική φυσική έως τη γενετική μηχανική. Ο Tom Petsinis είναι μαθηματικός, συγγραφέας μυθιστορημάτων και ποιητής. Το ενδιαφέρον του για την τραγική ιστορία του Εβαρίστ Γκαλουά "ξύπνησε" όταν ήταν φοιτητής, με αφορμή μια διάλεξη επάνω στη Θεωρία Συνόλων, έναν κλάδο των μαθηματικών που βασίστηκε στις ανακαλύψεις του Γκαλουά. Ο Petsinis διδάσκει μαθηματικά στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Βικτόρια. Το τελευταίο του βιβλίο είναι μια ποιητική συλλογή με τίτλο "Ονομάζοντας τον Αριθμό". Έχει ελληνική καταγωγή και ζει μόνιμα στη Μελβούρνη της Αυστραλίας με τη σύζυγο και τις δύο κόρες του. σελίδες: 528 euro: 19

5 σχόλια:

Unknown είπε...

Το έχετε ρίξει όλοι στο διάβασμα και δεν ακούγεται κανείς ή δεν ασχολείται κανείς με τον "ινδό"; Αν συμβαίνει το πρώτο αγχώνομαι γιατί ίσως για πρώτη φορά ενδέχεται να μην προλάβω να το τελειώσω. Αν συμβαίνει το δεύτερο απογοητεύομαι γιατί βλέπω να πίνουμε μόνο καφέ...!

Καλή εβδομάδα σε όλους.
Πηγή

Ο Τηλεπικοινωνιακός της παρέας είπε...

Προχθές τελείωσα το βιβλίο. Έτσι για να σε αγχώσω λίγο, αλλά δεν ολοκλήρωσα τα σχόλιά μου. Θα τα αναρτήσω σύντομα.
Καλό μήνα σε μήνα σε όλες και όλους.
Βασίλης

Unknown είπε...

Άσε τα πρωταπριλιάτικα αστεία και ομολόγησε την αλήθεια, πως ούτε στη μέση δεν έχεις φτάσει!! Μου φαίνεται απίθανο να έχεις σχηματίσει άποψη και να μην έγραψες ούτε γραμμή σχολιασμού... Εγώ ομολογώ ότι είμαι ακριβώς στη μέση και ελπίζω να προλάβω.

Καλό μήνα
Πηγή

Ο Τηλεπικοινωνιακός της παρέας είπε...

Ενδιαφέρουσα ιστορία, ενός σίγουρα σημαντικού προσώπου. Δυστυχώς δεν είναι γραμμένη από κάτοχο πτυχίου θετικών επιστημών και το χειρότερο κατά τη γνώμη μου είναι γραμμένη από κλασσικό αμερικανάκι με ότι περιορισμούς αυτό δηλώνει. Απευθύνεται σαφώς μόνο σε αμερικανούς που είναι γνώστες αποκλειστικά της Αμερικής και του σχετικού τρόπου ζωής, είναι εντυπωσιακό πως για να περιγράψει το Μαντράς και να τονίσει ότι είναι απλωμένη πόλη, εξηγεί ότι καθώς δεν είναι πυκνοκατοικημένο όπως η Νέα Υόρκη, αλλά μοιάζει σαν το Φοίνιξ και το Σαν Ντιέγκο…(σελίδα 157).
Για να εξηγήσει το κρίκετ, το ανάγει στο «πασίγνωστο και οικείο» για τον «πρότυπο αναγνώστη» του μπέιζμπώλ…
Είναι καθοριστικό ότι ο Kanigel, ως καθηγητής δημιουργικής γραφής, πλατειάζει σε πολλά σημείο υπερβολικά και κουραστικά σε σημείο να φεύγει συχνά πυκνά από το θέμα και αντί για τον Ραμανουτζάν, τη βιογραφία του και τα μαθηματικά να μας παρέχει αναλύσεις για την Ινδία, την Αγγλία, το Πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, το σύστημα καστών στον Ινδουισμό και πολλά άλλα.
Αλήθεια είναι βέβαια ότι σε πολλά σημεία πραγματικά προσφέρει στην αναγνώστη τη δέουσα ηδονή παρέχοντάς του ατόφια μαθηματικά ή και στοιχεία για τη ζωή και τον τρόπο σκέψης του Ραμανουτζάν.
Επίσης, αλήθεια είναι πως πετυχαίνει να αποδώσει το κλίμα, την ατμόσφαιρα, τη νοοτροπία (πχ με την ιστορία στη σελ. 408) και τον τρόπο ζωής και στις δύο χώρες που έζησε ο Ραμανουτζάν. Αυτό μπορώ να το διαβεβαιώσω και προσωπικά, έχοντας την τύχη να ζήσω επίσης στις δύο αυτές χώρες και μάλιστα ευθέως ανάλογα με τον Ραμανουτζάν ως αλλοδαπός φοιτητής πανεπιστημίου στην Αγγλία, έστω και επτάμιση δεκαετίες μετά – άλλωστε η Βρετανία παραδοσιακά δεν αλλάζει εύκολα.
Προσωπικά θεωρώ πολύ ενδιαφέρουσα και την προσωπικότητα του Χάρντι, αλλά το κεφάλαιο 4, μεγέθους 80 σελίδων αφιερωμένο εξ ολοκλήρου σε αυτόν, αποτελεί άλλον ένα μάλλον ογκώδη πλατειασμό…
Ένα αρνητικό σχόλιο για την ελληνική έκδοση- καλά δεν το περνάνε από ορθογράφο το κείμενο, είναι γεμάτο από γημνόστηθους ανθρώπους… πχ σελίδα 310 και όχι μόνο.
Να ομολογήσω ότι εντυπωσιάστηκα όταν έμαθα την ετυμολογία και την ιστορία μιας αγαπημένης μου αγγλικής λέξης, posh στις σελίδες 339 και 340.
Δεύτερο αρνητικό σχόλιο για την ελληνική έκδοση- σε μερικά σημεία μάλλον «πονάει» η μετάφραση καθώς γίνεται το κλασικό λάθος της διατήρησης της αλληλουχίας των λέξεων από τα αγγλικά, αποκορύφωμα η φράση της σελίδας 442 «Ο πόλεμος απαγόρευε την πρόσβαση προς τους μαθηματικούς που ο Ραμανουτζάν είχε έρθει στην Αγγλία υποτίθεται για να συνεργαστεί.» Χωρίς να μπορούμε να αφήσουμε να περάσει απαρατήρητη η τελευταία παράγραφος της Σελίδας 474.
Στις σελίδες 441 έως τουλάχιστον 453 μαθαίνουμε πολλά πράγματα για τις θεραπείες της φυματίωσης!
Αν είχαμε και την παραμικρή αμφιβολία ότι οι μόνοι αναγνώστες στον κόσμο είναι οι αμερικανοί πολίτες-για τον Kanigelπάντα- σίγουρα θα μας φύγει αν ξαναδιαβάσουμε την πρώτη παράγραφο της σελίδας 483!!!! Αξίζει το κόπο.
Για να μη θεωρηθεί ότι υπάρχει πρόθεση να αδικήσουμε το συγγραφέα, στην ίδια σελίδα πιο κάτω λέει κάτι απόλυτα σωστό ότι όσοι ταξιδεύουν συχνά και σε τακτική βάση σημειώνουν μια προσαρμοστικότητα και σχετικά με τις ενδυματολογικές τους επιλογές, δοκιμάζοντας τον τρόπο ένδυσης της επισκεπτόμενης χώρας. Εντελώς συμπτωματικά η φαεινή ιδέα μου να φορέσω μία από τις «κούρτα» - μονόχρωμες ινδικές πουκαμίσες – που αγόρασα στη Βομβάη παρ’ ολίγο να μου στοιχίσει την έξοδό μου από τη χώρα…
Για να μη πλατειάζω άλλο μιμούμενος ότι κατακρίνω σας παραπέμπω στο δεύτερο μισό της σελίδας 490 σχετικά με τα σουβενίρ που μπορεί να βρει κανείς σήμερα στο Λονδίνο…
Δεν αντέχω στον πειρασμό να σας παραπέμψω και στο δεύτερο μισό της σελίδας 536, όπου έχουμε πλατειασμό με επίδειξη γνώσεων σχετικά με τα γραπτά του Σερ Αρθουρ Κόναν Ντόιλ, συγγραφέα του Σέρλοκ Χόλμς.
Τέλος, αρκετά σας ζάλισα. Το θέμα του βιβλίου αυτό καθ ‘ αυτό έχοντας πολλές δυνατότητες και περιεχόμενο, το κάνει σίγουρα πολύ ενδιαφέρον, αλλά νομίζω ότι θα μπορούσε να είναι μικρότερο σε σελίδες, κατά τουλάχιστον το ένα τρίτο, χωρίς να υπολείπεται σε τίποτα από την παρούσα μορφή των 610 σελίδων.
Να έχετε καλή μέρα και καλές αναγνώσεις.
Βασίλης

Unknown είπε...

Υποκλίνομαι και ζητώ ταπεινά συγγνώμη. Επιτέλους βρίσκω συμπαραστάτη στα θέματα "μετάφραση" και "αμερικανός συγγραφέας". Τα προβλήματα που εγείρουν είναι τέτοια που καταστρέφουν την αναγνωστική απόλαυση. Συμφωνώ προκαταβολικά (και ας μην έχω διαβάσει όλες τις αναφορές που κάνεις), τολμώ ωστόσο να συμπληρώσω και κάτι θετικό. Προτιμώ τον κουραστικό πλατιασμό των κεφαλαίων (υπερβολικά πολλές, ίσως επουσιώδεις ακόμα πληροφορίες, μα πάντως όχι άχρηστες,)παρά βιογραφίες απλοϊκές (τύπου "Πρίγκιπα των μαθηματικών") ή ελλειπείς (βλέπε "Μπουρμπακί").
Ίσως πάλι να μας οδηγήσει και αυτό το βιβλίο σε εποικοδομητικό διάλογο.
Πηγή