Για να μας βρείτε εύκολα

Η πλήρης ηλεκτρονική μας διεύθυνση είναι:
http://thalis kai filoi ston evripidi.blogspot.com (χωρις τα κενά).

Πιό απλά εάν δεν θυμάστε την μακαρόνι διευθυνσή μας, ψάξτε στο google θαλης ευριπιδης ή thalis evripidis

Επισκεφθείτε μας και στο facebook. To group μας λέγεται ΘΑΛΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΣΤΟΝ ΕΥΡΙΠΙΔΗ

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

O Αιχμάλωτος των μαθηματικών

Τὴν Παρασκευὴ 16 Σεπτεμβρίου στὶς 18:00 θὰ συναντηθούμε στὸν "Εὐριπίδη" (Ἀ. Παπανδρέου 11, Χαλάνδρι) γιὰ νὰ συζητήσουμε τὸ βιβλίο:



Αιχμάλωτος των μαθηματικών
Ο Κουρτ Γκέντελ και το θεώρημα της μη πληρότητας
Συγγραφείς: Rebecca Goldstein
Εκδότης: Τραυλός Π., Μετάφραση: Έλενα Πισσία, Σελίδες: 316



Το 1906, στην Τσεχία, γεννιέται ένα αγόρι με υψηλότατο βαθμό νοημοσύνης. Στα 8 του χρόνια συνειδητοποιεί ότι οι διανοητικοί ορίζοντες των γονιών του είναι πολύ περιορισμένοι. Η λογική κυριαρχεί στη σκέψη του, όμως ο σπόρος της παράνοιας διαμορφώνει το βίο του. Στα 18 του -στο Πανεπιστήμιο- γνωρίζει τον έρωτα της ζωής του: τον πλατωνισμό. Λίγο αργότερα, αιχμάλωτος της λογικής των μαθηματικών, επινοεί το θεώρημα της μη πληρότητας. Διαβάζει παραμύθια -παριστάνουν τον κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι- ενώ λατρεύει τις ταινίες του Ντίσνεϊ (συγκεκριμένα τη Χιονάτη). Στη Βιέννη του Μεσοπολέμου συγκρούεται με τον Βιτγκενστάιν. Αρνείται το φαγητό θεωρώντας το ως πηγή μικροβίων. Η νευρική κατάρρευση, ως ψυχολογική απόρροια του τέλους του Κύκλου της Βιέννης, τον οδηγεί στο σανατόριο.
Στα 29 του -στο Πρίνστον- εμπνέει τον Άλαν Τιούρινγκ, ο οποίος επινοεί τους υπολογιστές.
Στις ατραπούς του παράλογου -αλλά ταυτόχρονα πιστός στη λογική της επιστήμης του- νυμφεύεται στη Βιέννη του ναζισμού, απ όπου φεύγει ξανά -οριστικά- για την Αμερική. Στο Πρίνστον, η σύζυγός του περνά δύσκολες ώρες μαζί του, όμως ο Αϊνστάιν, βρίσκει στο πρόσωπό του τον τέλειο φίλο. Οι δυο τους σφυρηλατούν θεωρίες που συγκλονίζουν τα θεμέλια των θετικών επιστημών. Η φοβία του για επικείμενη τροφική δηλητηρίαση τον ωθεί σε αυτο-επιβεβλημένη ασιτία. Λίγο πριν ξεψυχήσει, ο Γκέντελ έχει βάρος 33 κιλά. Κουλουριασμένος σαν έμβρυο, πεθαίνει το Σάββατο, 14 Ιανουαρίου του 1978, στη μία το μεσημέρι.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

3 σχόλια:

Marigo είπε...

Αγαπητοί συναναγνώστες, ακόμη διαβάζω τον Φάουστ και μου αρέσει πάρα πολύ. Μέσα στις βιογραφίες βλέπουμε την εποχή, τα κίνητρα, τους χρηματοδότες της επιστήμης! Πολλές καταστάσεις μάλλον επαναλαμβάνονται με άλλη μορφή στις μέρες μας κι άλλες έχουν το ίδιο όνομα. Ελπίζω μαζί με τον αιχμάλωτο να αφιερώσουμε κανένα ημίωρο και για τον Φάουστ..
Καλή συνέχεια στο καλοκαίρι σας, Μαριγώ

Ανώνυμος είπε...

Φίλοι Ευριπιδείς,
πολύ σύντομα μου ακούγεται το rendez vous και ελπίζω να έχω προλάβει ... ν'ανοίξω το βιβλίο, γιατί ο μόνος αιχμάλωτος είμαι εγώ! Αιχμάλωτη των υποχρεώσεών μου. Ελπίζω να σας δω όλους.
Φιλιά
Πηγή
ΥΓ
Άλλωστε το θεώρημα της μη πληρότητας τα εξηγεί όλα. Στα ακόμα δυσκολότερα που έρχονται δεν ξέρω,αν θα βρούμε σε αυτό παρηγοριά..

Ο Τηλεπικοινωνιακός της παρέας είπε...

Θα πρέπει να γυρίσω πολύ πίσω στο χρόνο για βρω στις επιλογές της Λέσχης μας ισοδύναμα ενδιαφέρον βιβλίο. Απλό, διαβάζεται εύκολα και ενώ παρουσιάζει τις ιστορίες των προσώπων με τα οποία ασχολείται, προσφέρει και ουσιαστικές γνώσεις στον αναγνώστη που ενδιαφέρεται να αποκομίσει κάτι σχετικό.
Παρουσιάζοντας την προσωπική ιστορία τρανταχτών ονομάτων που εργάστηκαν στο Πρίνστον και αλλού, ουσιαστικά τους απομυθοποιεί φέρνοντας τους πιο κοντά στον αναγνώστη.
Ένα βιβλίο που θα ήθελα να ξαναδιαβάσω πολλές φορές καθώς «ενώνει» το πρωτοποριακό τμήμα της επιστήμης του 20ου αιώνα με τον Πυθαγόρα, τον Πλάτωνα και τον Πρωταγόρα!! Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως οι τρεις (Γκέντελ, Αϊνστάιν, Χάιζενμπεργκ) οι οποίοι μπόλιασαν τα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες με την ασάφεια και την υποκειμενικότητα (σελ. 32-43) δεν πίστευαν οι ίδιοι στο «ταρακούνημα» στο οποίο υπέβαλαν την αντικειμενική ύπαρξη του κόσμου και των επιστημονικών αληθειών…
Θίγονται σε ικανοποιητικό βάθος πολλά ενδιαφέροντα κεφάλαια του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, όπως Κύκλος της Βιέννης, πολιτικό-οικονομικές θεωρίες, καλλιτεχνικά κινήματα κλπ, με ενδιαφέροντα τρόπο, αν και πολλές φορές, η εβραϊκής καταγωγής συγγραφέας συλλαμβάνεται να «προπαγανδίζει» υπέρ της φυλής της (σελ. 95,124-128 και αλλού) ή κατά του κομμουνισμού (σελ.129).
Πανοραμικά βλέποντας το βιβλίο νομίζω ότι καταφέρνει να δώσει το κλίμα της εποχής, να συναρπάσει χωρίς να γίνεται βαρετό ή κουραστικό.